เห็นเธอพร่ำร่ำร้องหาแต่รัก
น้อยใจนักทุกครั้งที่มาหา
บอกว่าเหงาบางครั้งเสียน้ำตา
พ ร ร ณ า ว่ า ทำ ไ ม เ ข า ไ ม่ แ ค ร์..ไ ม่ ใ ส่
ใ จ
ก่อนแรกรักไม่เห็นเป็นอย่างนี้
ทุกนาทีคอยดูแลห่วงหาเอาใจใส่
มาวันนี้ทำเฉยเมยไม่เข้าใจ
พ ร่ำ บ่ น ไ ป ร่ำ ร้ อ ง เ ค ล้ า น้ำ ต า
ได้แต่มองดูเธอนั้นร่ำร้อง
เฝ้าประคองปลอบขวัญซับน้ำตา
ได้แต่หวังให้เธอเขากลับคืนมา
ป ร า ถ ร น า ใ ห้ เ ข้ า ใ จ ใ น คื น วั น
ถึงบางครั้งจะแอบหวังในส่วนลึก
ความรู้สึกขัดแย้งในใจฉัน
แต่ไม่อาจทำร้ายจิตใจกันและกัน
ไ ด้ แ ต่ พ ร่ำ ป ล อ บ ข วั ญ เ ธ อ ใ ห้ ห า ย ต ร
ม
นี้นะหรือที่เขาเรียกเป็นที่สอง
เป็นแค่รองไว้ปลอบยามระทม
ยามเขาสุขสนุกสมชื่นภิรมย์
ไ ร้ ค ว า ม ข ม แ ห่ ง รั ก ไ ม่ ชั ก พ า ม า ดู ใ
จ
อาจมีบ้าง ที่น้อยใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น