วันพุธที่ 30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

นักกลอนกับความฝัน

...เป็นนักกลอน นอนหลับ กับความฝัน
คืนและวัน ซ่อนความหวัง ยังอยู่ไหว
ทางสู่ฝัน ล้วนขวากหนาม ลุกลามใจ
ยึดธรรมไว้ นำหลักจิต คิดทำดี

...เขากล่าวหา ศิลปิน ว่ากินเกลือ
ฉันยังเชื่อ ในความรัก และศักดิ์ศรี
ยังทราบคุณ อุ่นรัก ทุกนาที
แม้ไม่มี เงินทอง กองให้เธอ

...เขายังพูด ศิลปิน มันปิ้นป้อน
ทั้งกะล่อน ลวงเล่น เช่นทีเผลอ
ฉันยังแคร์ ความรู้สึก นึกถึงเธอ
รักเซอร์ๆ มีเพียบเพ็ญ เป็นบทเรียน

นักกลอนกับความฝัน

วันจันทร์ที่ 28 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

ความทรงจำสีจาง

ความทรงจำสีจางจาง
บางสิ่งบางอย่างที่ไม่เคยเลือนหาย
ตกผลึกอยู่ในหัวใจ
ซ่อนเร้นเอาไว้อย่างเงียบงัน

รื้อมาบ้างเมื่อยามคิดถึง
เก็บเอาไว้เป็นส่วนหนึ่งของความฝัน
ไว้เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงาในบางวัน
ปลอบประโลมเมื่อฉันมีน้ำตา

ความทรงจำสีจางจาง
ในยามที่อ้างว้างช่างแสนมีค่า
เพียงเสี้ยวหนึ่งของวันเวลา
ที่ฉันเก็บรักษาไว้เนิ่นนาน

สุดทางรัก




สุดทางบินสิ้นหวังพะวังรัก
ต้องอกหักรักร้างอยู่ข้างหลัง
ใจดวงนี้เเทบสลายมลายพัง
ต้องสิ้นหวังสิ้นรักหักอาลัย

เพียงหนึ่งปีที่เราต้องจำพราก
ต้องจำทนลำบากเป็นไหนไหน
ตัวเราสองอยู่ห่างทางเเสนไกล
เเต่หัวใจเราชิดสนิทกัน

ภาพที่เราทั้งสองเคยครองรัก
ยังสลักใจอยู่มิรู้ผัน
เพียงความสุขที่เรามีไม่กี่วัน
เเต่สุขนั้นจรรโลงใจไปเเสนนาน
 

วันเสาร์ที่ 26 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

ราตรีที่ทรมาน

ยามราตรึ  มีดาว  สกาวฟ้า
ท้องนภา  น่ายล  จนหลงใหล
ดวงดาวเกลื่อน  เดือนลา  มาลับไป
นั่งหวั่นไหว  ใครหนอ  รอตะวัน

ไม่เหมือนฉัน  นั้นหนา  อุราหม่น
ต้องทุกข์ทน  จนเศร้า  เฝ้าแต่ฝัน
ดาวเคยเคียง  เลี่ยงไกล  ให้จาบัลย์
ทุกคืนวัน  หันหา  ไม่มาเยือน...
ราตรีที่ทรมาน

นี่หรือใจ ..

นี่หรือใจ..ที่ว่ารักมักบอกใช่
นีหรือใจ..ใยลวงหลอกทำหลบหนี
นี่หรือใจ..ที่ว่ารักจักภักดี
นี่หรือใจ..ที่ว่ามีน้องคนเดียว

นี่หรือใจ..ของพี่ใยใจร้าย
นี่หรือใจ..ของพี่ชายไม่แลเหลียว
นี่หรือใจ..ที่มีน้องเพียงผู้เดียว
นี่หรือใจ..ที่เปล่าเปลี่ยวรอน้องจอง

นี่หรือใจ..ของคนรักหักใจเจ็บ
นี่หรือใจ..ที่จะเก็บไม่ให้หมอง
นี่หรือใจ..ที่รอน้องจะครอบครอง
นี่หรือใจปนเศร้าหมองครองน้ำตา

นี่หรือใจ..คนบอกลามาเพื่อจาก
นี่หรือใจ..คนรักมากให้ผวา
นี่หรือใจ..ลวงหลอกกลิ้งกลอกตา
นี่หรือใจ..คนไร้ค่าบอกลากัน ..
นี่หรือใจ ..

วันศุกร์ที่ 25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

ไร้แม้แสงตะวัน..

ไร้แม้แสง แห่งตะวัน นั้นสาดส่อง
สุดหม่นหมอง มองไม่เห็น ทางข้างหน้า
ทั้งชีวิต มืดมิด ดังปิดตา
ไร้คนมา เห็นใจ ในตัวเรา

     คงไม่มี อีกต่อไป ใจที่สุข
ต้องทนทุกข์ คนเดียว สุดเปลี่ยวเหงา
รอเพียงแค่ ความตาย กร้ำกรายเรา
ปิดฉากเศร้า สุดโศก โบกมือลา....
ไร้แม้แสงตะวัน..

วันพฤหัสบดีที่ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

พยาน. .รัก

เชื่อไหม. .ว่าหัวใจบางบาง

มักถูกรังแกอย่างโหดร้าย

รู้ไหมว่าบางคนเจ็บเจียนตาย

เพราะตีค่าคำว่ารักมากมาย. .เกินความเป็นจริง

มีใครบอกหรือเปล่า

ว่าความเพ้อฝันงี่เง่า. .จะทำให้เราถูกทิ้ง

แล้วเคยเชื่อไหม. .ว่ารักแท้จากใจ. .จะมีจริง

นั่นแหละคือสิ่ง. .ที่ทำให้หัวใจยิ่ง. .ทรมาณ

เพราะรู้แบบนี้ตลอดมา

จึงกลายเป็นคนเย็นชาไม่อ่อนหวาน

แต่วันนี้. .ถูกความดีของเธอเข้ารุกราน

จึงทิ้งกฎของวันวาน. .แล้วช่วยเป็นพยาน. .ว่า"รักแท้ช่างเบิกบาน. .และมีจริง"
พยาน. .รัก

วันพุธที่ 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

เพราะเธอก้าวเข้ามา

. .ฉัน. .

เหม่อมองพระจันทร์บนฟากฟ้า

เหงานะ. .เหงามากมายในดวงตา

แม้เสียงแห่งคีตา. .ยังอ่อนล้าเกินบรรยาย

. .เธอ. .

ผู้หญิงสไตล์เซอร์เซอร์. .ไม่หลากหลาย

สนุกสนานกับชีวิตมากมาย

ร็อคแอนโรล. .พังค์เนเวอร์ดาย. .หลากหลายลีลา

. .ฉันและเธอ. .

ตั้งแต่วันที่ได้เจอ. .ยามอ่อนล้า

พังค์เริ่มเข้ามามีบทบาทในสายตา

และเพลงช้าช้า. .เธอก็เริ่มพาเข้าหัวใจ

. .วันนี้. .

อยากบอกว่าใจที่มีเข้มแข็งแล้วรู้ไหม

เพราะเธอก้าวเข้ามา. .ยามอ่อนล้าไม่มีใคร

ฉันจึงรักอย่างที่ฉันมั่นใจ. .ว่าเป็นเธอ

ไม่รู้จะเหมือนกันหรือเปล่า

กลัวว่าเรื่องราวต่างต่าง. .เป็นเพียงแค่ฉันพร่ำเพ้อ

รักนะ. .ผู้หญิงสไตล์เซอร์

จากผู้ชายเหงาละเมอ. .รักเพราะเธอ. .ก้าวเข้ามา

วันอังคารที่ 22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

คนหลังยังห่วง

จากดวงใจของผู้ชายคนนี้
ที่เคยรัก...และหวังดี...ครั้งก่อนนั้น
ครั้งอดีตแม้เคยรักและผูกพัน
วั น นี้ นั้ น ไ ม่ ต่ า ง กั น ค ว า ม ห่ ว ง ไ ย

แต่อาจเปลี่ยนสถานะจากคนรัก
เป็นแค่คนรู้จักอย่าหวั่นไหว
ถึงสิ้นรักก็ไม่สิ้นสายไย
ฉั น ยั ง ค อ ย ห่ ว ง ไ ย เ ส ม อ ม า
เห็นเธอสุขฉันก็สุขไปด้วย
จะขอเอาใจช่วยด้วยความห่วงหา
ถึงจะบอกเธอได้แค่สายตา
แต่อยากให้รู้ว่า..ยังมีสายตาบ้าๆที่ห่วงไย
คนหลังยังห่วง

วันอาทิตย์ที่ 20 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

กระดาษใบหนึ่งหนึ่ง

มีกระดาษหนึ่งใบในมือฉัน
จะสร้างสรรค์อะไรไปดีหนา
เจ้ากระดาษหนึ่งใบอันมีค่า
เพิ่มราคาลดคุณค่าที่ผลงาน

หรือว่าฉันจะพับจรวดดี
วายุมีกู่ก้องร้องขับขาน
กระดาษน้อยค่อยค่อยพุ่งทะยาน
ร่อนผสานแผ่นฟ้าเป็นแผ่นเดียว

กวีบทหยาดเยิ้มให้หยดย้อย
ให้คนคล้อยเคลิบเคลิ้มคอยแลเหลียว
กวีหนึ่งซาบซึ้งเสียจริงเชียว
หนึ่งบทเกี้ยวกระดาษให้บาดใจ

เขียนจดหมายถึงใครสักคนหนึ่ง
เขาจะซึ้งตอบกลับฉันมาไหม
ระบายรักที่มีอยู่ข้างใน
กระดาษไปบอกรักแทนฉันที

หรือเขียนภาพลงไปในกระดาษ
จะลองวาดขาวดำหรือมีสี
สร้างผลงานสื่ออารมณ์คารมณ์ดี
ภาพหนึ่งมีความหมายหลายหมื่นคำ

เขียนรายงานผลงานการความรู้
ไว้ใช้ดูเพิ่มเติมเผดิมย้ำ
วิชาการก้าวไกลด้วยใจนำ
คุณค่าล้ำวิชาในหมื่นนัย

หรือจะให้เวลาเขียนกระดาษ
สายน้ำวาดสายลมเขียนให้เปลี่ยนไป
สัจธรรมหมุนกลับไม่หลับใหล
สร้างสรรค์ใหม่กลับกลายเป็นปุ๋ยดิน

กระดาษใบหนึ่งหนึ่ง

วันเสาร์ที่ 19 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

ดอกหญ้าริมทาง

เป็นเพียงแค่ ดอกหญ้า ตามริมทาง
อยู่อ้างว้าง เดียวดาย สายลมไหว
เหมือนรู้สึก อ่อนแอ ในจิตใจ
เฝ้ารอใคร บางคน อย่างเลื่อนลอย

เป็นแค่เพียง ดอกหญ้า ที่โบกพริ้ว
ปลิวลอยลิ่ว ชื่นชม เหมือนเหงาหงอย
แค่ได้นั่ง ตรงนี้ เฝ้ารอคอย
ใจก็พลอย อิ่มเอม ไปทั้งวัน

ไม่ขอเป็น ไม้ใหญ่ ในป่าเขา
มีแค่เพียง ลมบางเบา พัดพาฝัน
สุดขอบฟ้า ยังยิ้มรับ ดวงตะวัน
ดอกหญ้านั้น จะยิ้มรับ ดวงใจเธอ
ดอกหญ้าริมทาง

วันพฤหัสบดีที่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

ผู้หญิงอย่างฉัน


จะรับได้ไหม  กับผู้หญิงอย่างฉัน
คนที่เธอบอกอยากสานสัมพันธ์ให้ก้าวหน้า
แค่ผู้หญิงบ้านๆ หน้าตาก็ธรรมดา
ไม่สะดุดตาเท่าใหร่ ใคร่อย่าสน

IT ฉันไม่รู้ อาจดูเชยไม่เก๋โก้
ไม่ไฮโซ อยู่คอนโดเลิศหรู กับคอนเซ๊ปต์ล้น
มือถือก็ธรรมดา  อย่าถามหา  iPhone เพราะฉันจน
Mazda 3 ขับเฉี่ยวล้น ฉันคนนี้ ไม่มี ไม่มี

ปากแดง เล็บแดง แสลงจัง  ฉันไม่กล้า
ฉีดหน้า  เสริมคาง คงเปลี่ยนหน้า  ให้สวยดี
ตาก็เล็กตี่ อย่าใส่จัง บิ๊กอาย  ให้แบ๊วกว่านี้
ส่วนเล็บนั้นก็อยากเพ้นท์รูปสี  kitty  มั่ง

กางเกงสั้น สองคืบ สามคืบ อยากหามาใส่
กระเป๋าด้วยอยากสะพาย หลุยส์ หรือGucci คงน่าชัง
สายเดี่ยวเอวลอยก็อยากใส่  แต่อายเขาจัง
เห็นไหมล่ะ เธอจะยัง  สนฉันไหม ใคร่อยากถาม

วิถีชีวิต  บวกความคิด ตามแบบวิถี
ความเหมาะสมคงไม่มี  ให้ปองถาม
แค่คนซื่อ ถือความตรง ตามครองนาม
คงไม่งาม  ตามแบบสาว ชาวคนเมือง

ผู้หญิงอย่างฉัน

อโหสิกรรม

เธอเคยเสียใจ
ร้องไห้หรือเปล่า
ว่ามันปวดร้าว
เจ็บลึกแค่ไหน

อยากจะลืมวัน
ที่มันผ่านไป
ยิ่งลืมเท่าไร
ใจมันยิ่งจำ

อยู่อย่าโดดเดี่ยว
เหลียวมองขึ้นฟ้า
ตะโกนบอกว่า
นี่คงเป็นกรรม

รอยแห่งความรัก
จากที่เธอทำ
อโหสิกรรม
ให้เธอวันนี้...สาธุ
まはさん
อโหสิกรรม

วันพุธที่ 16 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

รอเธอจนเหนื่อยหัวใจ..

จิตใจเธอทำด้วยอะไร..
ถึงปล่อยให้ฉันต้องรอเรื่อยไป..อย่างนี้
สนุกมากใช่ไหม..หรือคิดว่าหัวใจฉันไม่มี
หรือเธอรู้สึกยินดี..ที่ทำให้ฉันมีน้ำตา

แต่หัวใจฉันเจ็บเป็น..
ทนฝืนทุกทีที่เห็น..ไม่เคยว่างเว้นความเหว่ว้า
อยู่กับการเฝ้ารอคอย..เหนื่อยใจจนอยากถอยกลับมา
ดีกว่าเจ็บจนชินชา..อยู่อย่างไร้ค่าแค่เศษใจ

เมื่อความสำคัญลดระดับ..
คงยากที่หวนคืนกลับ..ไปเริ่มนับหนึ่งใหม่
เป็นแค่ตัวตลกในสายตา..ไม่เคยมีคุณค่าอะไร
ในเมื่อรักที่ให้สุดทางไป..ก็ขอหัวใจตัวเองกลับคืน
รอเธอจนเหนื่อยหัวใจ..

วันอังคารที่ 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

แทนความรัก...ถึงคนดี

แทนห่วงหาอาทร...แทนคิดถึง
แทนถ้อยคำมากกว่าหนึ่ง...ลึกซึ้งค่า
แทนความรักหวงแหน...แทนศรัทธา
แทนห่วงใยให้คนดีของชีวา...คือหมดใจ
แทนความรัก...ถึงคนดี

วันจันทร์ที่ 14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

ถาม..หาเหตุผล

เหตุผล


อยากหาเหตุผล  ที่เราสองคน  ต้องจากกัน
ละทิ้งความฝัน  ที่สร้างกันทิ้งไป
แต่หากี่ครั้ง  ก็ยังไม่เคย  เคยเข้าใจ
ค้นหาเท่าไร  เจ็บไปทุกที...

มีคนเคยบอกไว้  ว่าจิตใจคนสองคน
บางครั้งเหตุและผล  มันไม่เคยมี
มีทางเดียวเท่านั้น  แล้วมันคงจะดี
คือลืมเธอเสียที  แต่วันนี้ฉันยังจำ

อยากหาเหตุผล
ก็เลยต้องทน  ทนเจ็บช้ำ
มันคอยตอกย้ำ  ให้จำเรื่อยไป...

(ดนตรี)

มีคนเคยบอกไว้ ว่าจิตใจคนสองคน
บางครั้งเหตุและผล  มันไม่เคยมี
มีทางเดียวเท่านั้น  แล้วมันคงจะดี
คือลืมเธอเสียที  แต่วันนี้ฉันยังจำ

อยากหาเหตุผล
ก็เลยต้องทน  ทนเจ็บช้ำ
มันคอยตอกย้ำ  ให้จำเรื่อยไป...

ถาม..หาเหตุผล#msg60374#msg60374

วันอาทิตย์ที่ 13 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

น้ำตาลสิ้นรส

น้ำตาลยังสิ้นรสหวาน
ในเมื่อวันวานไม่อาจหวนมาใหม่
รักกันแล้วกันจะแปลกอะไร
เมื่อเธอไม่เหลือเยื่อใยให้ฉันเลย
น้ำตาลสิ้นรส

วันพฤหัสบดีที่ 10 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

★ ลอยกระทงเสี่ยงรัก ★

เทศกาล  ลอยกระทง  ใกล้มาแล้ว
โอ้ดวงแก้ว  ยังจะมา  หรือไม่หนอ
หรือจะปล่อย  ให้พี่นั้น  ต้องเฝ้ารอ
น้ำตาคลอ  รออยู่  เพียงเดียวดาย

สายน้ำหลาก  มากมี  ในปีนี้
กระทงพี่  อาจลอยพัด  จนสูญหาย
กระทงเจ้า  อาจช่วยคัด  ไม่จมไป
เหมือนสายใย  พันบิด  จิตสองดวง

จะรอเจ้า  เมื่อถึงวัน  นั้นแหละหนา
คงไม่ปล่อย  ให้ชีวี  พี่หม่นหมอง
ให้กระทง  หลงทาง  ไปตามคลอง
หากเราสอง  มีใจ  ที่ตรงกัน

ด้วยกุศล  ผลบุญ  นำหนุนช่วย
คงจะช่วย  ให้รัก  ได้สุขสันต์
ปลุกชีวิต  ให้เริงรื่น  ชื่นชีวัน
เรารักกัน  จงอย่าบั่น  สัมพันธ์เลย

 ★ ลอยกระทงเสี่ยงรัก ★

วันพุธที่ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

ไม่มีคำพูดใด...

ไม่มีคำพูดใด...
ที่จะทำให้เธอเข้าใจฉันมากกว่านี้
ไม่อาจลดทอนได้ในคำถามที่เคยมี
แค่อยากบอกคนๆนี้สุด...แคร์

ไม่มีคำพูดใด...
นอกจากคำว่า หมดใจ  แล้วแน่ๆ
ยอมรับไม่ได้หากอะไรมาผันแปร
เหตุผลอะไรก็แล้วแต่ ไม่อยากฟัง



ไม่มีคำพูดใด...
บอกแค่ใจลืมไปแล้วภาพความหลัง
อดีตคือสิ่งที่เกรอะกรัง
ปัจจุบันฉันยังคง...แคร์

ไม่มีคำพูดใด...
เหตุการณ์จะหนักแค่ไหนก็แล้วแต่
ยังคงเหมือนเดิม "รักคุณ" อีกนั่นแล
เหตุผลสั้นคือแคร์แค่คิดเอง

ไม่มีคำพูดใด....

วันจันทร์ที่ 7 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

ถาม..หาเหตุผล

เหตุผล


อยากหาเหตุผล  ที่เราสองคน  ต้องจากกัน
ละทิ้งความฝัน  ที่สร้างกันทิ้งไป
แต่หากี่ครั้ง  ก็ยังไม่เคย  เคยเข้าใจ
ค้นหาเท่าไร  เจ็บไปทุกที...

มีคนเคยบอกไว้  ว่าจิตใจคนสองคน
บางครั้งเหตุและผล  มันไม่เคยมี
มีทางเดียวเท่านั้น  แล้วมันคงจะดี
คือลืมเธอเสียที  แต่วันนี้ฉันยังจำ

อยากหาเหตุผล
ก็เลยต้องทน  ทนเจ็บช้ำ
มันคอยตอกย้ำ  ให้จำเรื่อยไป...

(ดนตรี)

มีคนเคยบอกไว้ ว่าจิตใจคนสองคน
บางครั้งเหตุและผล  มันไม่เคยมี
มีทางเดียวเท่านั้น  แล้วมันคงจะดี
คือลืมเธอเสียที  แต่วันนี้ฉันยังจำ

อยากหาเหตุผล
ก็เลยต้องทน  ทนเจ็บช้ำ
มันคอยตอกย้ำ  ให้จำเรื่อยไป...
ถาม..หาเหตุผล#msg60374#msg60374

แด่ความรัก

คิดถึง~~
เป็นคำซึ่งซึ้งในใจเสมอ
คิดถึงทุกวันนี้มีเพื่อเธอ
แม้ความเก้อคืออมิตรคอยริดรอน

กับความรักคล้ายเป็นเช่นความหลัง
และความหวังจะวายกลายเป็นหลอน
ความหวงห่วงคิดถึงซึ้งอาทร
จะถึงตอนปิดม่านโดยนานยาว

หัวใจ~~
จะคิดถึงทำไมให้ใจหนาว
กับความหลงลืมตัวเพียงชั่วคราว
จนเกิดมีรอยร้าวในหัวใจ

เราก็ยังเป็นเรา~~
เงียบเหงาฟุ้งซ่านหวั่นไหว
ไม่มีคุณค่าสำหรับใคร
ถ้าเปรียบเป็นดอกไม้ก็ดอกดิน

อย่าหมาย~~
คิดตะกายดอกฟ้าให้ลาถิ่น
กับคำคนเหยียดหยามยามยิน
เจ็้บในจินต์กรีดกมลตนเองนัก

ต่อแต่นี้~~
จะมุ่งสร้างชีวีที่มีหลัก
พอทีกับนิยามคำว่ารัก
เราคงจักปิดหัวใจไม่ให้มี

~~~~~~~~~
แด่ความรัก

วันเสาร์ที่ 5 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

เพราะรัก



ค่ำคืนนี้ หนาวใน หัวใจนัก
เมื่อคนรัก แนบเนา เข้ามาใกล้
ดอกราตรี กลิ่นร่ำ มารำไร
ดอกหัวใจ สองดวง ห่วงสัมพันธ์

จันทร์กระจ่าง หลบเข้า ในเงาเมฆ
เหมือนจะเสก ฤทธิ์กล้า มาหาฉัน
นกกลางคืน ละเมอ เพ้อขึ้นพลัน
ให้ประหวั่น ถ้าคืนนี้ มีเพียงเรา

เสียงสั่นพร่า กล้าใกล้ แต่ไม่กล้า
ร้อนอุรา เหมือนใคร เอาไฟเผา
เมื่อถูกกุม มืออ่อน ซ้อนบางเบา
ใจสั่นเทา หวั่นไหว ไปทั้งกาย

เห็นสายตา ส่งให้ ใจจะขาด
พิศวาส คลุมเครือ อย่างเหลือหลาย
อยากแตะต้อง มองเอื้อ ก็เหลืออาย
ให้วุ่นวาย ใจเจ้า เยาว์มาลย์

ไม่กล้าสบ นัยนา ไม่กล้าเอ่ย
เขาก็เชย คางช้อน อย่างอ่อนหวาน
?หรือตัวพี่ สร้างเอา เจ้ารำคาญ
จึงพลิกผ่าน พักตรา ไม่มามอง?

จะให้ตอบ ใดเล่า โอ้เราเอ๋ย
ด้วยมิเคย เคียงคู่ อยู่เพียงสอง
แค่รู้ว่า ตัวเขา จะเข้าครอง
ตาก็นอง คลาคล่ำ ด้วยน้ำตา

ใช่เสียใจ เป็นเหตุ ให้เนตรกล่ำ
แต่สุขล้ำ ทั่วถ้วน ดั่งครวญหา
ผ่านคืนนี้ อย่าไร้ ให้ไกลตา
อย่าจากลา น้องนี้ ไปที่ใด

ฝากชีวิต จิตใจ ให้ถึงพร้อม
รักจึงยอม มอบมั่น มิหวั่นไหว
จะพบสุข ทุกข์เข็ญ ให้เป็นไป
ทั้งกายใจ มอบพี่ นี้คนเดียว



เพราะรัก

วันพฤหัสบดีที่ 3 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

รักใหม่...

รักเช่นนี้ ไม่มี มานานแล้ว
ฉันมันแคล้ว คลุกเคล้า กับเศร้าหมอง
 ความหลงใหล ก็ให้ เขาไปครอง
ไม่ตริตรอง มองรัก อีกซักครา


แต่วันใหม่ ส่งใจ จนไปถึง
ใกล้คนหนึ่ง ซึ่งฉัน มันตามหา
ยอมละทิ้ง รักเศร้า ครั้นเฝ้ามา
หยุดใจล้า เหนื่อยอ่อน ที่ผ่อนตาม


เธอคนนั้น เปลี่ยนให้ หัวใจฉัน
กลับจากโลก โศกศัลย์ ดั่งดงหนาม
มีความสุข สิ้นทุกข์ ปลุกใจทราม
คอยทวงถาม ความรัก ประจักษ์ใจ


ฉันบอกได้ แค่รัก เธอมากมาย
รักเก่านั้น จางหาย เป็นสดใส
?ซาราง แฮโย จะบอกให้
ขอทดสอบ มอบไป ไอเลิฟยู
?

เจ็บจนจำตอกย้ำยิ่ง

รักใหม่...

ไม่อาจบอกรักใครได้นอกจากเธอ

ถ้าบอกรักใครได้ง่ายง่าย
คงไม่ต้องเดียวดายจนถึงวันนี้
ก็เก็บคำว่ารักไว้บอกเธอคนดี
บอกได้แค่รักเธอคนนี้แค่คนเดียว

ไม่อาจบอกรักใครได้นอกจากเธอ

วันพุธที่ 2 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

ยอดรัก ยอดขวัญ

เอนกาย   พักลงที่ตรงนี้                    
หลับตานะคนดี จะกล่อมขวัญ               
เล่านิทานความรักเป็นพรจากพระจันทร์   
รินน้ำฟ้าของความฝัน มาพรมใจ             

. . . . . . . . . . . . . .               



ได้ยินไหม บทเพลงจากรัตติกาล             
พริ้วผ่าน เป็นสายลมหวาน อ่อนไหว       
ที่เรืองรองในความมืด คือเจ้าหิ่งห้อยอำไพ
ที่เรียงรายอยู่บนม่านฟ้าไกล  คือดวงดาว 

. . . . . . . . . . . . . .               



ท่ามกลางความมืดที่ซ่อนเร้น             
เธอไม่ได้เดียวดายเช่น ในคืนหนาว       
บทกวีขับขาน เป็นสายธารทอดยาว     
ให้คืนนี้มีเพียงเรา ...                       
~ ไม่มีอื่นใดให้เจ็บร้าว นิจนิรันดร์     

ยอดรัก ยอดขวัญ

วันอังคารที่ 1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

กลอนรักจาก..มือถือ

หากขอพรได้3ข้อ
ฉันจะขอให้เธอรักฉัน
ให้เราได้รักกันและกัน
และรักมั่นเพียงสองเรา

**************

คิดถึงแต่ไม่บ่อย
เล็กน้อยแต่ยาวนาน
ไม่ตลอดกาล
แต่ตลอดไป

**************

เกี่ยวก้อยมาร้อยดาว
เต็มราวบนฟากฟ้า
เรียงรายสุดสายตา
เป็นคำว่า..ฉันรักเธอ

**************

ขอรูปหนึ่งใบ
ขอใจหนึ่งดวง
ถ้าแม่ไม่หวง
ขอควงเป็นแฟน

**************

กลอนรักสั้นๆน่ารักๆ

ถ้าไม่รังเกียจกัน
มาซบอกฉันได้เสมอ
ที่ตรงนี้มีไว้สำหรับเธอ
รักเธอเสมอนะคนดี

บทความที่ได้รับความนิยม