วันพุธที่ 29 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555

สาวกันตรึม

กลับคืนมาอีกครั้ง
พร้อมกับตะโกน..ดังๆ ว่าคิดถึง
ไม่เคยห่างไกลแม้วันหนึ่ง
ยั ง ค อ ย ฟั ง คำ ชึ้ ง ๆ เ ธ อ ส่ ง ม า

สาวกันตรึมน้องเอ๋ย
อย่าหวั่นไปเลย....ใจเจ้าหนา
คล่ำครวญมีแต่จะเสียน้ำตา
และ..อยากบอกให้รู้ว่า..คิ ด ถึ ง ไ ม่ ต่ า ง กั น

แผ่นดินไหว

แผ่นดินไหวครั้งนี้พี่ก็สั่น
ใจยังหวั่นตระหนกโอ้อกเอ๋ย
เมื่อสายตาประสานหวานเช่นเคย
อยากจะเอ่ยบอกรักสักหมื่นคำ

ฟังข่าวคราวเตือนภัยใจไม่ดี
ใจของพี่กลัวนักรักถลำ
เมื่อมองฟ้าลมบนฝนมืดดำ
ทุกเช้าค่ำรอเจอเธอมาเคียง

วันอังคารที่ 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555

ไม่เคยเลย...ที่จะไม่คิดถึง

ความตัดพ้อน้อยใจยามไหวหวั่น
คล้ายไม่เชื่อใจกันนะน้องหญิง
ชั่งหาเหตุตัดพ้อน้อยใจจริง
ห รื อ ลื ม แ ล้ ว บ า ง สิ่ ง เ ค ย สั ญ ญ า

คำปลอบโยนทุกครั้งที่พี่ให้
ล้วนออกมาจากใจใช่สรรหา
คำลวงหลอกปลอบประโลมนะกาลดา
ทุ ก คำ ล้ ว น อ อก ม า จ า ก ใ จ ช า ย

จากตอนนั้นจนถึงเดียวนี้
ยังมั่นใน ฤ ดี ชัวฟ้าดินสลาย
จะมีเพียงหนึ่งเดียวในใจชาย
ไ ม่ เ ค ย ห ม า ย ใค ร อื่ น ม า ท ด แ ท น

ความอาวรณ์ที่ห่วงหา
ผ่านมาทางแววตาทีหวงแหน
มวนหมู่ดาววาววับทั่วถิ่นแดน
ไ ม่ ส า ม า ร ถ ท ด แ ท น แ ว ว ต า คู่ นั้ น เ ล ย   อิ อิ  ^ ^

วันอาทิตย์ที่ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555

>> อยาก >>

อยากจะทราบเหตุผลที่ค้นหา
โลกมายา แห่งนี้พี่ขื่นขม
เคยอกหักรักคุดสุดระทม
ต้องตรอมตรมเศร้าสร้อยน้อยฤทัย

พอต่อหน้าทำดีพี่ยังหวัง
พอลับหลังนินทาพาหมองไหม้
พอหลงรักมากมากแล้วจากไป
ทนหวั่นไหวทุกวันฝันทุกคืน
 

แอบชอบคนในไซเบอร์

อ่านกลอนแล้วน่ารักนักคนดี
มาที่นี่มองหาพาหวั่นไหว
ปรุงอาหารน่าทานหวานละมัย
ให้อภัยทุกคนจนละเมอ

น้องหน้ามนคนดีอยู่ที่ไหน
ทำอะไรตอนนี้พี่พร่ำเพ้อ
แต่งบทกลอนอ้อนพี่นี้อยากเจอ
คงจะเผลอเหม่อหาจนตาลอย
 

วันเสาร์ที่ 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555

พี่สุดรัก

พี่รักจริงในใจใช่แกล้งหลอก
รักจึงบอกคนดีพี่สุดห่วง
ไม่ได้หลบไปไหนไม่หลอกลวง
อยากจะควงเคียงใจใกล้บังอร

เพราะรักพี่จริงจังดังวาจา
ดุจตำราคัมภีร์ที่สั่งสอน
รักของพี่มีไว้ในบทกลอน
มิถอดถอนคนโก้มิโลเล

วันศุกร์ที่ 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555

คิดไปเอง

ตกยามเย็นใจลอยคนึงหา
ยังนึกปรารถนาคิดถึงฝัน
อยากหยอกล้อพูดเล่นหัวเราะกัน
ถึ ง เ ป็ น แ ค่ ใ น ฝั น ก็ ยั ง ดี

นั่งเล่นๆคิดเพลินๆบังเกิดผล
คล้ายมีคนตรงดิ่งมาตรงนี้
มองไม่ชัดขยี้ตาดูดีๆ
จ ริ ง ห รื อ นี้ น า ง ใ น ฝั น นั้ น เ ดิ น ม า

พร้อมคำกล่าวทายทักและยิ้มให้
เสมอเหมือนดีใจเป็นนักหนา
พร้อมกับนั่งอิงแอบแนบกายา
พู ด ฉ อ เ ล า ะ ว า จ า ช ว น ยิ น ดี

ฉันดีใจตื้นตันพูดไม่ออก
เลยโอบกอดหอมฟอดแก้มยาหยี
เธอเลยตบหน้าสะบัดไปทันที
หั น ก ลั บ ม า อี ก ที  เ ฮ้ ย !!! เ พื่ อ น ช า ย เ ร า เ อ ง

วันพุธที่ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555

การเดินทางของความต่าง

สักวัน ...ในหนทางข้างหน้า
หากพรมลิขิตให้สองเรามา  พบกันอีกครั้ง
ตามรายทางที่ก้าวเดินเจอะเจออะไรบ้างพร้อมจะฟัง
พร้อมแชร์ความฝันกันอีกครั้ง...ที่พบมี

ฉันเจอะเจออะไรมามายมาย
เหล่าสหายแปลกหน้าแต่กลับคุ้นเคยกันดี
เด็กน้อย เติบใหญ่  กลายเป็นดั่งฉันท์มิตรที่ฉันมี
ส่วนดอกไม้นี้แม้ร่วงราไป  แต่ยังเบ่งบานในหัวใจเรื่อยมา

หัวใจผูกติดไว้ที่ปลายไว้
คงไม่ร่วงหล่นมา หากไม่แดดิ้นสิ้นซึ่งศรัทธา
มีดวงตะวันส่องแสงอำไพ  ครั้งคราวยามเมื่อยล้า
มีน้ำจากฟ้า  ชโลมรินหัวใจให้ก้าวต่อไปในหนทาง

ดอกไม้ที่สวน 
ยังอบอวนด้วยกลิ่นหอมสะพรั่งเมื่อตะวันสาง
ยังเก็บร้อยถ้วยภาษาเผื่อใครที่กำลังเดินทาง
ศรัทธารักแม้เบาจาง  แต่ยังคงไว้ที่หัวใจดวงนี้

แล้วเธอล่ะมีประการณ์อะไรบ้าง
ในรายทางแบ่งปันความฝันให้กันบ้างนะคนดี
เล่าให้ฟังบ้างอยากรับฟังเมื่อครั้งเก่าเราเคยมี
เพื่อนคนนี้พร้อมรับฟัง .. ทุกอย่างที่เธอพบประสพมา

การเดินทางของความต่าง

บทความที่ได้รับความนิยม