ปีกของหัวใจ

ไม่ว่าที่นั้นไกลแค่ไหน ...ผมจะไปหาคุณ
ไม่ว่าคุณมีใครและต้องการผมหรือไม่ ...ผมจะอยู่เคียงข้างคุณ
ไม่ว่าอดีตเป็นเช่นไร ยังไง ...ผมก็ยังคงไม่ลืมคุณ

นี่คือเหตุผล....เพราผม ยัง"รักคุณ"


เป็นเพียงจุดเริ่มต้น
ไกลโพ้น ณ จุดหมาย
ทางเลือกมีประปราย
หลากหลาย...โชคชะตา

ร้องไห้บางค่ำคืน
ก่อนตื่นพบวันหน้า
ยิ้มรับกับน้ำตา
แล้วลืม..ว่า"เสียใจ"

สายหมอกที่พัดผ่าน
ห้วงกาลที่หลับใหล
ความรักที่ผ่านไป
แกว่งไกว...ไม่รู้ลืม

เส้นทางที่เลือกเดิน
ดำเนินอย่างเต็มตื้น
ล้มบ้างก่อนลุกยืน
ขมขื่น...ก่อนสุขใจ

เก็บเป็นความทรงจำ
ดื่มด่ำและขานไข
อบอุ่นละมุนละไม
อยู่ใน...ทุกห้วงกาล

สายลมที่พรหมพัด
เจนชัด เธอที่ผ่าน
ดอกรักในสายธาร
ยังผลิบาน...ข้ามฤดู

ความรักคือจุดหมาย
สุดปลายที่เธออยู่
พื้นที่ทุกอณู
รับรู้...ยัง"รักเธอ"

ไม่ว่าที่แห่งไหน
บินไป ถึงเสมอ
เคียงข้างรอบกายเธอ
แม้ว่าเธอ...ไม่รักกัน

ติดปีก..ให้หัวใจ
เคียงข้างไป แม้ในฝัน
ส่งผ่านคืนสู่วัน
นิจนิรันดิ์.. จนวันตาย

ปีกของหัวใจ

ถ้าวันหนึ่งเธอนั้นเดินจากไป

เธอสลัก รักไว้ในใจฉัน
เธอพันธนาการความผูกพัน ไว้แน่นหนา
ความสวยงาม คำหวาน ความศรัทธา
ก็ไม่รู้จะค้นหา..ได้ที่ใคร

รักเธอ รักหมดใจดวงนี้
แต่รู้ดี ยังไม่พอกับเธอใช่ไหม
ชีวิตจริง-ภาพฝัน อะไรกันทำให้เธอลาไป
หรือบางสิ่งทำให้หวั่นไหว..
..ความตั้งใจจึงเปลี่ยนแปลง

ฉัน..ไม่อาจจะรักใคร
จะให้เปลี่ยนใจ..ก็ไม่อาจเสแสร้ง
แต่บางครั้งโชคชะตา..ก็รุนแรง
คอยกลั่นแกล้ง..ให้ต้องหดหู่

ขาดเธอคงไม่ตาย
แต่คงตกต่ำในความหมายของการมีชีวิตอยู่
ความเอาใจใส่ความห่วงใยที่คอยเฝ้าดู
ชีวิตที่เหลืออยู่..ฉันจะรับรู้เพื่อสิ่งใด

เธอคือทุก สุข-โศก ของฉัน
ชีวิตในแต่ละวัน เธอก็สำคัญกว่าใครรู้ไหม
แล้วถ้าเธอปล่อยมือที่เคยกุมกันไป
คิดหรือว่ามือคนใหม่..จะทำให้ฉันอุ่นใจ?
           ...ไม่มีทาง...

ถ้าวันหนึ่งเธอนั้นเดินจากไป

สมการที่หายไป

หนึ่งบวกหนึ่งไม่ต้องเดาเท่ากับสอง
ตามครรลองของคณิตคิดหนักหนา
สองบวกหนึ่งซึ่งเท่าสามก็ตามมา
ไม่ได้ยากมากเกินกว่าการเข้าใจ

แต่ชีวิตคิดอย่างไรก็ไม่ออก
คนคนเดียวที่บอกออกมาได้
คือเธอนั้นที่ฉันรัก รั ก ก ว่ า ใ ค ร
เ พ  ร า ะ คำ ต อ บ ม อ บ อ ยู่ ใ น ใ จ เ ธ อ เ อ ง

หนึ่งหัวใจไหวอ่อนที่รอญล้า
ของผู้ชายไร้ค่า...ไม่กล้าเก่ง
หนึ่งหัวใจไกวแกว่งแรงนักเลง
ของคนที่เธอเอง... ก็ รู้ ว่ า ใ ค ร

และหนึ่งใจใจสุดท้ายที่พูดถึง
คือหัวใจใครคนหนึ่งซึ่งอ่อนไหว
หญิงแสนดีที่ฉันรัก ห ม ด หั ว ใ จ
จะเลือกใคร? ระหว่างใจใครสองคน

สมการด้านหัวใจที่ได้เห็น
ไม่รู้เป็นเช่นไร... ใ จ ไ ม่ ส น
เพราะคำตอบที่มอบให้ใครหนึ่งคน
คือเธอรัก "ใครอีกคน" . . . ไ ม่ ใ ช่ เ ร า

สมการที่หายไป

ฝืนทน

ความรัก เปรียบเหมือนขี้   ที่เธอ...เผลอมาเหยียบ
คอยซ่อนเงียบ  ใต้ฝ่าเท้า  ไม่สงสัย
เป็นสิ่งเดียว   พอให้เธอ  ได้สนใจ
ได้สงสัย  ว่ากลิ่นอะไร  ก็ยังดี

แต่สักพัก พอเธอรู้  ว่าเหยียบขี้
เธอร้องยี๋   ทำหยะแหยง   ดูบัดสี
เอาน้ำสาด ล้างทิ้ง  ไม่ใยดี
อนิจจา..ตัวฉัน เป็นแค่ขี้ ที่เธอเมิน
กวีที่เหม็น..แบบแอบเจ็บ

ฝืนทน

สนใจอะไรกับคนไร้ค่า

สนใจอะไรกับคนไร้ค่า
จะห่วงหาทำไมกับคนอย่างฉัน
ทำถูกแล้วล่ะที่ทอดทิ้งกัน
อย่ามาเสียเวลากับฉันที่มันไม่สำคัญกับเธอเลย

คบกับฉันแล้วมันลำบากใจเธอ
หลบ ๆ ซ่อน ๆ แบบนี้เสมอ ไม่เคยได้เปิดเผย
ไม่มีฉันสักคนเธอก็คงรู้สึกเฉย ๆ
ไม่สะทกสะท้านอะไรเลยกับฉันแค่หนึ่งคน

ปล่อยฉันไว้อย่างนี้แหละ...ฉันไม่ว่า
ก็ฉันมันไม่เข้าท่า..เอาแต่ขี้งอน..และขี้บ่น
เธอคงรำคาญฉันคนนี้..เกินจะทานทน
หมดฉันไปสักคนเธอคงจะสุขใจ

แต่ขออะไรเธอ..อย่างหนึ่งละกัน
ขอให้ฉันได้เก็บความทรงจำวันเก่าก่อนเอาไว้
ขอเก็บความทรงจำวันที่เคยได้ชิดใกล้
หวังว่าเธอคงให้ฉันได้..สำหรับฉันยังไงก็รักเธอ

สนใจอะไรกับคนไร้ค่า

ฉันเปลี่ยนไปแล้ว

คนที่เธอเห็น นี่แล่ะฉัน ตัวจริง สิ่งแน่นอน
คนที่เมื่อก่อน ยอมอ่อนข้อ ใครต่อใครเสมอ
คนที่ช้ำรัก จากคำลวง ของเธอ
คนที่คิดเสมอ ว่าไม่น่ามีพิษ มีภัย

วันนี้ ฉันกลับมา
เพื่อทำลายสิ่งไร้ค่า ที่ฉันนั้นควรจะได้
ถ้าไม่เป็นของฉัน ก็อย่าหวังว่าใครจะเอาไป
บอกเลยว่าตอนนี้จิตใจของฉัน นั้นแสนชินชา

ฉันดูไม่เหมือนเดิมใช่ไหม
ลึกลับ น่ากลัว แบบที่ไม่เคยเจอที่ไหน เลยสิท่า
เปลี่ยนไปมาก จนยากที่จะลืม ภาพเก่าที่เห็นมา
แล้วพิจารณา ว่าคนเดียวกัน หรือไม่ อย่างไร

นี่แล่ะ...ฉันเอง
คนที่ไม่เคยครื้นเครง กับเรื่องไหนไหน
แต่วันนี้ กลับมีความสุข หัวเราะชอบใจ
เพราะที่เธอร้องไห้ ช่างสะใจ ฉันจริง จริง

 

ฉันเปลี่ยนไปแล้ว

รักนี้ ชำระแค้น

วั น เ ก่ า ๆ จำ ไ ด้ ดี
ฉันคนนี้เคยมีค่า
เธอถนอมดังดวงใจแก้วตา
พันวาจาเอื้อนเอ่ย...ผูกมัดใจ

เ มื่ อ เ ว ล า แ ป ร เ ป ลี่ ย น
วาจาหว่านหวานเลี่ยน...หายไปไหน
ตายไปพร้อมกับใจเธอหรือไง
ช่วยตอบให้กระจ่างใจ...หน่อยสิคนดี

มี ค น ใ ห ม่ ใ ช่ ห รื อ เ ป ล่ า
เล่าเรื่องราวให้ฟัง เดี๋ยวนี้!!!
มันค้างคาใจมานานนับปี
จะเล่าดีๆหรือให้สืบเอง
. . .
อย่าหาว่าไม่เตือน
ถ้ารู้เองจะเจื๋อน ให้โหวงเหวง
เอาเท้าบดขยี้ ละเลง
ไม่พูดพร่ำทำเพลง ฉันเอาจริง!!!

รักนี้ ชำระแค้น

นึกหรือว่า..ไม่รู้

นึกหรือว่าไม่รู้..เธอทำอะไร
นึกหรือว่าฉันจะใส่ใจ..มากขนาดนั้น
ช่างเธอสิ..แต่อย่าดึงฉันไปเกี่ยวพัน
เธอจะหวานอะไร..กับใครขนาดนั้น..ก็ช่างเธอ

ปล่อยฉันไป..ถ้าคิดจะมีคนอื่น
ฉันจะไม่ฝืนปล่อยเธอไป..ได้เสมอ
แต่วันนี้สิ่งที่ฉันเห็น..อย่าแก้ตัวอะไรเลยเธอ
เพราะฉันเชื่อตัวฉันเองเสมอ..ไม่เชื่อคำแก้ตัวของใคร

นึกหรือว่า..ไม่รู้

รอด้วยความคิดถึง

เฝ้ารอต่อไปแม้ไม่รู้
ทุกห้วงช่วงอณูอยู่กับเหงา
คิดถึงหนึ่งคนจนทึมเทา
เจ็บแสนแค้นเอา... ไ ม่ เ ข้ า ใ จ

เฝ้ารอขอฟ้าพาเธอกลับ
หัวใจจดจับรับไม่ไหว
ร้องไห้ให้ตายไม่หายใจ
ฟ้าดินสิ้นไร้ในเมตตา

เฝ้ารอรักด้วย ค ว า ม คิ ด ถึ ง
แด่คนคนหนึ่งซึ่งตามหา
เมื่อไรใจเธอเผลอผ่านมา
รักนี้คงมีค่ากว่า เ ฝ้ า ร อ

รอด้วยความคิดถึง

ไม่เคยลืม

เก็บรักไว้ในวันเก่า
ก่อนสองเราจะหายหน้า
จดจำทุกรายละเอียดไว้ในเงาตา
ซ่อนเธอไว้ใต้แผ่นฟ้าแม้รู้ว่าเธอเปลี่ยนใจ

ก็ยังไม่ลืมวันเก่าเก่า
คิดถึงเธอทุกค่ำเช้าไม่ไปไหน
ยังฝากดาวบนฟ้าว่ากล่าวเรื่องราวไป
เผื่อวันหนึ่งเธอนึกได้จะเห็นใจแล้วกลับมา..

ไม่เคยลืม

ตื่น

ใ น วั น ที่ มื ด ห ม่ น
หนทางอับจน...ยากทนไหว
พยายามมองหาแต่ ไ ม่ พ บ ผู้ ใ ด
คนที่เคยเข้าใจกลับไม่มี

อ้ า ง ว้  า ง แ ส น เ ดี ย ว ด า ย
เจอแต่เรื่องร้าย-ร้ายเช่นนี้
มีบ้างไหมสักเสี้ยวนาที
ได้พบ ค น ดี ที่คู่กัน

ที่แล้วมามีแต่ความขมขื่น
ตอนนี้เหมือนได้ ตื่ น จ  า ก ค ว า ม ฝั น
ทำความรู้จักกับรักแท้ที่นานวัน
มีแต่เพิ่มพูนกันและกัน...จนเต็มหัวใจ

ข อ บ คุ ณ โ ช ค ช ะ ต า
นำพาเรื่องร้ายๆ มาให้
ณ ช่วงที่ความทุกข์ถูกปัดเป่าไป
ทำให้เข้าใจ...ถึ ง ค ว า ม สุ ข ที่ เ ฝ้ า ร อ
 

ตื่น

รักของเราไม่เท่ากัน

รัก...ที่ไม่เท่ากัน
ระหว่างเธอกับฉันในวันนี้
เพียงคำถามเดียว..ได้โปรดตอบที
ว่าสิ่งที่เคยมี..มันคืออะไร?

ความรักมันลดลงได้ด้วย
ขอบใจที่เธอช่วยฉันเอาไว้
จากนี้ขอจำขึ้นใจ
จะไม่รักใคร..มากกว่าตัวเอง

รักของเราไม่เท่ากัน

เพิ่งจะรู้ซึ้ง..ถึงการจากลา

เ พิ่ ง รู้ ซึ้ ง ถึ ง ก า ร จ า ก ล า
เมื่อความทรมา..ร้าวไหว
มาเกาะเร้ารุมกัด..กินหัวใจ
วันที่เธอทิ้งไป..ไม่ใยดี

เข้าใจแล้วว่าการจากลา
ทำให้คนปวดร้าวทั้งน้ำตาได้อย่างนี้
กลับมาได้ไหมกลับมาซับหัวใจฉันที
ฉันจะรักษาทุกสิ่งที่มีมากกว่าเมื่อวาน...

เพิ่งจะรู้ซึ้ง..ถึงการจากลา

บอกรักพันครั้งไม่เท่าบอกเลิกครั้งเดียว

เลิกกันแค่คำเดียว..จากปาก
รู้ไหมยากต่อการทำใจนักหนา
มันลบล้างคำรักพันครั้งที่เคยพูดบอกมา
หัวใจด้านชาแค่คำว่า.."เลิกกัน"

ต่อให้บอกรักกันสักพันครั้ง
แต่ก็ยังไม่ใช่ความคงมั่น
เมื่อความหมายน้อยกว่าคำว่าเลิกกัน
พูดว่ารักสักหมื่นพันก็ไม่มีค่าอะไร

บอกรักพันครั้งไม่เท่าบอกเลิกครั้งเดียว

รักจากใจ..หรือแค่หลงไหลชั่วคราว

เธอแค่หลงไปหรือเปล่าคนดี
คำว่ารักที่มี มั่นใจแค่ไหน
ปากบอกรัก แต่ในใจคิดอะไร
ถึงได้ไม่สนใจ...ความรู้สึกของฉันที่มี

รักกันจริง ..จากใจใช่หรือเปล่า
อาจจะแค่หลงไปชั่วคราว..ใช่ไหมนี่
บอกมาเถอะ..ถ้าแค่หลงไป..ใจเธอคนดี
เพราะยังมีเวลาให้ตัดสินใจ

อย่าดึงดัน...ให้ยืดยาว
หากเรื่องราวความรัก...แค่เรื่องเผลอไผล
ยินดียอมให้เธอ...จากไป
แค่บอกให้แน่ใจ..รัก..หรือแค่หลงไหลชั่วคราว

รักจากใจ..หรือแค่หลงไหลชั่วคราว

กลายรัก..

ผ่านวันคืนหมื่นทิวามานานเนิ่น
บนทางเดินแห่งรักยิ่งหนักแน่น
ร่วมฝ่าฟันปันหทัยในดินแดน
เกาะเกี่ยวแขนคล้องมั่นมิสั่นคลอน

จนบัดนี้ฤดีน้องปองเพียงพี่
พ้นเดือนปีวันวารกาลสั่งสอน
ให้มองเห็นว่าเป็นใคร...ใคร่บังอร
มิถ่ายถอนผ่อนจิตคิดจากไกล

รักคือรัก...รักแท้มิแปรผัน
รักคือรัก...คงมั่นมิหวั่นไหว
รักคือรัก...รักเดียวเกี่ยวดวงใจ
รักคือรัก...รักใครไม่เปลี่ยนแปลง

กลายรัก..

ผิดหรือเปล่า......

ผิดด้วยหรือ ที่ใจ ฉันมันรัก
ผิด ด้วย หรือ ใจมัก คล่ำ ครวญ หา
ผิดด้วยหรือ คิดถึง ตลอดเวลา
ผิ ด ด้ ว ย ห รื อ แ ค่ ว่ า ฉั น รั ก เ ธ อ

อยากถามว่า มีรัก ผิดแค่ไหน
อยาก ถาม ว่า ผิดไหม ที่ พล่ำ เพ้อ
อยากถามว่า คิดถึง หวังอยากเจอผิ ด ห รื อ เ ธ อ จึ ง จ า ก ทิ้ ง ฉั น ไ ป

ผิดหรือเปล่า......

เขียนถึงคนบนฟ้า

ในทุกวันเวลาที่ผ่านไป
ความรู้สึกในใจไม่เคยเปลี่ยนผัน
ยังครุ่นคิดคำนึงถึงวันที่เรามีกันและกัน
ไม่เคยลบเลือนภาพเหล่านั้นได้เลย

คิดถึงเธอเหลือเกินคนบนฟ้า
ฝากวานให้ผืนนภาช่วยเอื้นเอ่ย
บอกรักบอกคิดถึงคนๆนั้นดังเช่นเคย
ไม่มีวันไหนเรยที่ฉันจะลืมเลือน
 

เขียนถึงคนบนฟ้า

perfect

คิ้วทั้งสองคมสันราวธันว์โก่ง
คอระหงราวกินนรอัปสรศรี
ดวงดาราเทียบดวงตาของนารี
รัศมียังไม่ถึงกึ่งของเธอ

ริมฝีปากอ่อนหวานปานดอกไม้
ผิวผ่องใสยากใครเปรียบเทียบเสมอ
จากฟ้าครึ้มกลับสดใสเมื่อได้เจอ
ราวกับเธอบันดาลให้ฉันเกิดมา

ครั้งแรกใจหลับไหลไม่ยอมตื่น
ถูกปลุกขึ้นฟื้นด้วยฤทธิ์เสน่หา
ถูกสะกดด้วยกลหรือมนตรา
หลงเสน่ห์เทพธิดาอย่างเธอจริง

เหมือนสวรรค์สรรสร้างเธอให้เพอร์เฟค
หน้าเรียวเล็กแต่เหนือกว่าทุกสิ่ง
ขอยอมมอบกายใจให้แอบอิง
พร้อมรักจริงให้เธอหมดหัวใจ

perfect

~ตากับยาย~

 . พ ร ะ อ า ทิ ต ย์ ย า ม เ ย็ น .
สิ่งที่สายตามองเห็น..คงเป็นลิขิตของสวรรค์
ฟ้าดลบันดาล...ส่งให้คนร้าวรานมาเจอกัน
อาจคงเพราะอย่างนั้น  ผมจึงต้องมีคุณ



. เ ดิ น ต า ก ฝ น เ ปี ย ก ป อ  น .
ไม่รู้หนาวรู้ร้อน...ไม่รู้จักอบอุ่น
เมื่อการเข้ามาของคำว่า"เรา" เปลี่ยนให้โลกใบเหงาหวานละมุน
ถึงจะยังไม่เคยคุ้น  แต่ผมก็สุขใจ



. วั น นี้ มี ค น ก า ง ร่ ม .
แอบคลุมผ้าห่ม...ตอนหลับใหล
มีอาหารเช้าโปรดปราน.. "เละไปหน่อย"..แต่เอาเถอะ.."ไม่เป็นไร"
เพราะถึงยังไง~ยังไง ผมก็ชอบที่จะทานมัน



. อ า จ ไ ม่ ต้ อ ง ม า ก ม า ย .
ชีวิตไม่เหมือนนิยาย...ในภาพฝัน
ไม่ต้องหาเหตุและผลมาอธิบาย...ไม่มีเจ้าชายของดวงจันทร์
แต่ก็เชื่อว่าจะมีวันนั้น วันที่เป็นของเรา



. เ พ ร า ะ เ ป็ น นิ ท า น ต า กั บ ย า ย .
ไม่ใช่เจ้าหญิงและเจ้าชาย...อย่างวันเก่า
แค่มีตักนุ่ม~นุ่มให้หนุน..กับสายลมบางเบา
อีกทั้งดวงดาวคอยเฝ้า  หนึ่งชีวิตของเรา 

. อ า จ ค ง ไ ม่ ต้ อ ง ก า ร อ ะ ไ ร .

 

~ตากับยาย~

เขาคงไม่กลับมา

แผ่นผ้าใบผืนเก่า

บอกเรื่องราวเรื่องเล่าแห่งความหลัง

ใบไม้ใบเดิมที่เริ่มเหี่ยวแห้งหมดกำลัง

บอกฉันว่าอีกไม่กี่ครั้ง. . .ที่จะยังต้องรอใคร

เขาคงไม่กลับมา

เสียงของเข็มนาฬิกาเตือนมาให้หวั่นไหว

เสียงหยาดน้ำค้างค่อยค่อยรดลงกลางหัวใจ

บอกฉันว่าอย่าร้องไห้. . .อีกไม่นานคนจากไปคงจะมา

นี่ก็มาผ่านมากี่ฝน

ที่คนคนหนึ่งยังต้องทุกข์ทน. . .โหยหา

เสียงของใบไม้เริ่มขยับคล้ายมีใครเดินมา

แต่ต้นเสียงที่ผันสายตาคือเสียงจากฟากฟ้า ชื่อว่าลม. .

เขาคงไม่กลับมา

ก็แค่ตัวตลก

เธอขำงั้นหรือ??? นี่คือความรู้สึก
เจ็บปวดลึก ๆ นึกดูตลกมากใช่ไหม
หน้าเจื่อน ๆ ที่แสดงมาจากข้างใน
หัวเราะเยาะเข้าไป..ไม่เคยไยดี

นี่หรือ??คือคนที่ฉันหลงรัก
เพิ่งรู้จักธาตุแท้เข้าวันนี้
แค่เธอไม่รัก..ก็ปวดร้าวเต็มที
แล้วยังเจ็บซ้ำตรงนี้..ที่เป็นตัวตลกของเธอ

ก็แค่ตัวตลก

เบื้องหลังนางเอก

น า ง เ อ ก ค น นี้ ก ลั บ ไ ม่ ใ ช่
หรือขี้ไก่ในเล้าเพียงเท่านั้น
สบนัยน์ตาหยาดระริกอ้อนทุกวัน
ใครเทียมทันมารยาหญิงนางเอกไทย

คำ พู ด จ า เ ชื่ อ ม ห ว า น ก ว่ า ต า ล ป า ด
ปากตลาดเยี่ยงนางร้ายนั้นไม่ใช่
ออดอ้อนออเซาะสั่นดวงใจ
ชายคนใดเราหมายตาไม่หลุดมือ

เ ป ลื อ ก น า ง ร้ า ย แ ค่ คิ ด มี ก็ ผิ ด แ ล้ ว
ต้องเปลือกแก้วกัลยาหน้าใสซื่อ
ท่วงท่ารูปทรัพย์งามไม่หืออือ
แต่ในใจเก็บถือคิดบัญชี!!

น า ง เ อ ก มี ส ม อ ง คื อ   น า ง ร้ า ย
พิชิตชายด้วยมารยาทั้งหมดนี้
นางอิจฉาคือ คนซื่อคล้ายคนดี
ด้วยว่ามีรักเที่ยงตรงสั่งหัวใจ

เบื้องหลังนางเอก

ไม่ต้อง..มาเสแสร้ง

. . . .
ไม่จริงใจใยต้องแสร้งให้หลง
ไม่มั่นคงในรักใยยังฝืน
ไม่จริงจังเลยใช่ไหมสุดจะกลืน
แล้ววันคืนที่ผ่านมา...คืออะไร

หรือแค่ลวงแค่หลอกหว่านเสน่ห์
เธอใช้เล่ห์ใช้เหลี่ยมสนุกใช่ไหม
เสียแรงจริงที่หลงรักจนหมดใจ
คนหน้าไหว้หลังหลอกกลับกลอกคำ

ไม่ต้อง..มาเสแสร้ง

เธอไม่เคยรู้หรอก

ไม่อยากเป็นเพื่อนกับเธอสักหน่อย
ที่ต้องคอยดูแลด้วยความห่วงหา
ไม่ได้มาจากคำว่าเพื่อน..แต่ใจมันสั่งมา
เธอไม่เคยรู้หรอกว่า..ฉันคิดอะไร

ไม่อาจพูดคำว่ารัก กับเธอ
กลัวเสียเธอ...ถ้าเธอรับไม่ได้
ทำได้แค่ห่วงใย..จนสุดใจ
ทำอะไร-อะไรมากมาย"เพราะใจมันรักเธอ

เธอไม่เคยรู้หรอก

เหตุผล ของการจากลา

เธอมีเหตุผลอะไร
บอกหน่อยได้ไหม ก่อนที่จะไปจากฉัน
เหตุผลของการจากลา คืออะไรกัน
หรือเป็นเพราะเขาคนนั้น ทำให้เธอเปลี่ยนไป..

เธอคงไม่เคยรับรู้
ว่าที่ฉันทนอยู่ มันทรมานแค่ไหน
เพราะตอนนี้ฉัน ก็แค่คนนอกหัวใจ
รับรู้กับสิ่งที่เธอมอบให้ ..
..แต่ไม่เข้าใจ เหตุผลของการจากลา...

เหตุผล ของการจากลา

น้ำตาลละลาย

อันน้ำตาล หวานลิ้น ยามลิ้มรส
ไม่เคยงด เติมใส่ ในคาวหวาน
ริลองแล้ว ติดตรึง แล้วน้ำตาล
ไม่อาจหาร กล้าลด หรือเลิกลา

อันความหวาน พาสุข นั้นมาให้
โอ้หัวใจ ยังเฝ้า คอยโหยหา
ยามเมื่อสิ้น กลิ่นรส เคยนำพา
โอ้น้ำตา ก็ไหล ในฉับพลัน

ดังรักรัก ต้องเลิก โรยหายจาก
โดนพัดพาก หัวใจ กระทันหัน
เมื่อหมดสิ้น ความหวาน ที่ผูกพัน
ก็หมดกัน ความสุข อันเคยมี

น้ำตาลละลาย

ความเจ็บปวด..ขอโทษหายมั้ย

อยากให้เธอมาลองเป็นฉัน
จะได้รู้ว่ามันเป็นแบบไหน
อยากให้โดนแบบนี้บ้างรู้สึกยังไง
ว่ามันเจ็บแค่ไหน...ที่ได้เจอ

บอกว่ารักบอกว่าห่วงเป็นพันครั้ง
แต่ที่ทำครั้งเดียวเจ็บหนักหนา
เทียบไม่ได้กับพันครั้งที่บอกมา
ยังมีหน้ามาขอโทษนะไม่ได้ตั้งใจ

ลองมาเจ็บมาเป็นแบบฉันบ้าง
ว่าความเจ็บจะจางลงบ้างไหม
แค่ขอโทษหนึ่งคำคิดได้ไง
มาเจ็บแทนกันมั้ย...ขอโทษที

ความเจ็บปวด..ขอโทษหายมั้ย

ก็แค่คนโง่คนนึง

และแล้วฉันก็เข้าใจสิ่งที่เป็นอยู่
สิ่งที่ควรจะรู้ก่อนมันเกือบจะสาย
เธอมีใครอยู่ก่อนแล้ว เคียงข้างกาย
ยังไม่วายจะมาบอก...ว่ารักกัน

เธอเห็นฉันเป็นอะไรช่วยบอกหน่อย
เป็นแค่คนรู้น้อย...หลอกง่ายช่างน่าขัน
บอกแค่นี้ว่ารักนะ....ก็เชื่อกัน
มันแค่นั้น...ใช่ไหมที่ผ่านมา

แต่จากวันนี้ไป... มันจะไม่มีแล้ว
คนโง่สิ้นแววฉลาด....โง่หนักหนา
ขอบคุณนะที่แฟนเธอ เป็นคนที่โทรมา
บอกกันว่า ฉันเป็นแฟนแล้วเธอเป็นใคร

ได้ฟังอย่างนี้ก็มีอึ้ง..
นึกไม่ถึงว่าจะทำกัน...ให้ช้ำได้
แต่ไม่เป็นไรนะ...ยังไม่ทันพลาดพลั้งไป
แต่จำไว้อย่าให้เจอ...มีเอาคืน

ก็แค่คนโง่คนนึง

ผู้ชายในสายหมอก

เป็นแค่ผู้ชายในสายหมอก
ที่ถูกหลอกให้รักเพื่อปวดร้าว
ในท่ามกลางความฝันอันยืดยาว
เป็นแค่คนในหมอกหนาวของค่ำคืน


เธอจะฝันถึงคนนี้ที่คืนไหน
คงเห็นแค่เงาไหวๆที่ขมขื่น
มีสายหมอกพร่าเลือนมาเกลื่อนกลืน
ไม่เหมือนฝันถึงคนอื่นที่ชัดเจน

ผู้ชายในสายหมอก

เตรียมตัวล่วงหน้า

เราเปลี่ยนไปแค่ไหนแล้วคนดี
นับตั้งแต่วันที่สองเราได้ชิดใกล้
ตั้งแต่ที่ฉันบอกว่าจะใช้ทุกวันของลมหายใจ
เพื่อเธอคนเดียวตลอดไป. . .วันนั้น

เรายังเหมือนเดิมแน่หรือคนดี
เมื่อความรู้สึกที่มีเหมือนมีอะไรมาขวางกั้น
ไม่โกรธหรอกนะหากเธอจะบอกว่าเลิกกัน
เมื่อทั้งหมดของลมหายใจของฉัน. . .บอกแล้วว่ามันเป็นของเธอ

แ ล ะ ห า ก ว่ า เ ธ อ จ ะ มี ใ ค ร
ช่วยบอกชัดชัดก่อนไปจะได้ไม่พร่ำเพ้อ
ขอเวลาเตรียมตัวลบภาพมัวมัวที่พล่าเบลอ
และลืมให้ได้ว่าฉันรักเธอโดยไม่ต้องรู้ว่าเธอ. . รักใคร

เตรียมตัวล่วงหน้า