วันพฤหัสบดีที่ 30 สิงหาคม พ.ศ. 2555

เก็บไว้. .เพื่อรักเธอ

หมกมุ่นกับความทรงจำ

เฝ้าทบทวนตอกย้ำอยู่แบบนี้

นานแล้วที่เธอจากไป ยังตัดใจไม่ได้เสียที

จะอีกกี่เนิ่นนานผ่านปี ใจดวงนี้จะหายทรมาณ

คิดถึงแต่เพียงคืนวันเก่าเก่า

เสียงเธอยังแว่วเบา และ ไหวหวาน

ภาพเธอเดินกับฉัน ที่ตรงนั้น ริมสะพาน

ยิ่งคิดยิ่งร้าวราน เมื่อรู้ว่าอีกตลอดกาล จะไม่มีใคร

อยากตายตายตามเธอเสียเดี๋ยวนี้

เพื่อจะลบเลือนคืนวันดีดีที่เธอเคยมีให้

แต่กลับมาฉุกคิดว่าที่เหลือของชีวิตไม่ควรทิ้งไป

เพราะฉันควรเก็บทุกลมหายใจ. . .เก็บไว้ เพื่อรักเธอ. . .

วันอังคารที่ 28 สิงหาคม พ.ศ. 2555

แค่นี้ก็พอแล้ว

บอกตามตรงเลยนะ..
ฉันน่ะ...  " เ จ็ บ " ..จนอยากจะร้องไห้
ความอ่อนแอมีอยู่.. ทุกห้วงอณู..ของลมหายใจ
ความรัก..ที่เป็นไปไม่ได้ ช่าง..ทรมาน


แต่มันไม่ใช่ความผิดเธอสักนิด
ฉั น . . คื อ ค น ผิ ด  ในเรื่องราวที่พ้นผ่าน
คนคนนี้เลือกที่จะเจ็บ...เพื่อเก็บเธอไว้นานเท่านาน
ตลอดไป...ตลอดกาล... จะรักเพียงเธอ


ไม่ร้องขอ..ความเมตตาใดๆ
แค่ได้แอบอยู่ใกล้ๆ.. ในบางครั้งที่เผลอ
คนธรรมดา..อย่างฉัน ไม่เคยมีความฝันที่เลิศเลอ
แค่เราสองคนได้ผ่านมาเจอ.....
........ แ ค่ ฉั น ไ ด้ รั ก เ ธ อ . . .  ก็ พ อ

บันทึกสีเทาจากหยดน้ำตา

จ่าหน้าซองถึงคุณ

พร้อมลายมือเคยคุ้นอันอ่อนไหว

ตัวหนังสือเล็กเล็กไม่เหมือนใคร

คุณจะจำได้ไหม. . .ไม่รู้เลย

ฉันนั่งเขียนทุกวันที่ผันผ่าน

ไม่เคยปล่อยห้วงกาลให้ผ่านไปเฉยเฉย

ตั้งแต่วันแรกที่เราลงเอย

จนวันที่ละเลยไปจากกัน

จ่าหน้าซองไปถึงคุณ

แนบภาพวาดละมุนเหมือนภาพฝัน

จำได้ไหมที่บอกจะใช้ลมหายใจของทุกวัน

หายใจไปพร้อมกัน. . .ก่อนถึงวันที่เลิกลา

ครั้งนี้คงเป็นครั้งสุดท้าย

ที่เรื่องราวดี-ร้ายจะจมหายไปต่อหน้า

ไดอารี่เล่มเก่า "บันทึกสีเทาจากหยดน้ำตา"

ลงท้ายด้วยปลายปากกา ว่าฉันเอาทุกเศษเสี้ยวของเวลามาส่งคืน

บทความที่ได้รับความนิยม