วันอังคารที่ 1 เมษายน พ.ศ. 2557

อ้างว้าง...เดียวดาย...ใครจะเหมือนเรา

...มีบ้างหรือเปล่า...
สักคน...ที่มีเรื่องราวเหมือนฉัน
อ้างว้าง...เดียวดาย...ไม่มีใครให้ผูกพัน
เหงา - เหงาไปวัน - วัน...คนเดียว

...แอบน้อยใจบ้าง...
ในยามอ้างว้าง...ไร้คนเกาะเกี่ยว
มีบ้างไหม...ใครจะแลเหลียว
หรือต้องอยู่อย่างเปล่าเปลี่ยว...ไร้คนข้างกาย

...จะมีบ้างหรือเปล่า...
คนเหงา - เหงา...ที่มีความเศร้าไม่จางหาย
มีบ้างไหมสักคน...ที่ยังคงเดียวดาย
อยู่กับฝันที่พังทลาย...ชั่วข้ามคืน

สายฝน ความเหงา และเศร้าใจ

หยาดน้ำฟ้า โปรยปราย จากนภา
หนึ่งคนเหงา โศกา กับฟ้าฝน
ในโลกนี้ มีไหม ใครซักคน
จะผ่านพ้น พร้อมเพียง ข้างเคียงกัน

คงไม่มี ผู้ใด ให้ไออุ่น
ลมหนาววุ่น ซัดกาย ไม่หายหัน
ข้างหน้าต่าง เห็นคน เขาคู่กัน
 คนหนึ่งนั้น ได้แต่อ้อน อาวรณ์ใจ

สายฝนสาด กระหน่ำ เหมือนซ้ำเติม
หนึ่งคนเริ่ม เหว่ว้า น้ำตาไหล
อยู่ไหนนะ ไออุ่น ละมุนใจ
อย่าปล่อยให้ ฉันเศร้า เหงาจนตาย

เมื่อฝนซา ฟ้าโปร่ง โล่งสดใส
แต่ยังคง ช้ำใจ ไม่จางหาย
 ครั้นฟ้าสาง แสงส่ง ลงที่กาย
ลมหนาวคล้าย เจือจาง ค่อยบางลง

สิ่งที่ขาดหาย?

จำได้สิมิลืมเธอผู้เลอค่า   
วรัญญากว่าใครไร้ที่ติ  
ทรมาณเหมือนกันทุกวันวิฯ  
ใจแทบปิลิดห่างลาร้างทรวง

เธอหายไปไร้ลามาเอื้อนเอ่ย  
น้ำตาเลยล่วงไหลอย่างใหญ่หลวง
รักหลอกหลอกบอกย้ำล้วนคำลวง   
แม่พุ่มพวงควงชายหลากหลายคน

บทความที่ได้รับความนิยม