เพราะรัก

ค่ำคืนนี้ หนาวใน หัวใจนัก
เมื่อคนรัก แนบเนา เข้ามาใกล้
ดอกราตรี กลิ่นร่ำ มารำไร
ดอกหัวใจ สองดวง ห่วงสัมพันธ์

จันทร์กระจ่าง หลบเข้า ในเงาเมฆ
เหมือนจะเสก ฤทธิ์กล้า มาหาฉัน
นกกลางคืน ละเมอ เพ้อขึ้นพลัน
ให้ประหวั่น ถ้าคืนนี้ มีเพียงเรา

เสียงสั่นพร่า กล้าใกล้ แต่ไม่กล้า
ร้อนอุรา เหมือนใคร เอาไฟเผา
เมื่อถูกกุม มืออ่อน ซ้อนบางเบา
ใจสั่นเทา หวั่นไหว ไปทั้งกาย

เห็นสายตา ส่งให้ ใจจะขาด
พิศวาส คลุมเครือ อย่างเหลือหลาย
อยากแตะต้อง มองเอื้อ ก็เหลืออาย
ให้วุ่นวาย ใจเจ้า เยาว์มาลย์

ไม่กล้าสบ นัยนา ไม่กล้าเอ่ย
เขาก็เชย คางช้อน อย่างอ่อนหวาน
?หรือตัวพี่ สร้างเอา เจ้ารำคาญ
จึงพลิกผ่าน พักตรา ไม่มามอง?

จะให้ตอบ ใดเล่า โอ้เราเอ๋ย
ด้วยมิเคย เคียงคู่ อยู่เพียงสอง
แค่รู้ว่า ตัวเขา จะเข้าครอง
ตาก็นอง คลาคล่ำ ด้วยน้ำตา

ใช่เสียใจ เป็นเหตุ ให้เนตรกล่ำ
แต่สุขล้ำ ทั่วถ้วน ดั่งครวญหา
ผ่านคืนนี้ อย่าไร้ ให้ไกลตา
อย่าจากลา น้องนี้ ไปที่ใด

ฝากชีวิต จิตใจ ให้ถึงพร้อม
รักจึงยอม มอบมั่น มิหวั่นไหว
จะพบสุข ทุกข์เข็ญ ให้เป็นไป
ทั้งกายใจ มอบพี่ นี้คนเดียว

เพราะรัก