. พ ร ะ อ า ทิ ต ย์ ย า ม เ ย็ น .
สิ่งที่สายตามองเห็น..คงเป็นลิขิตของสวรรค์
ฟ้าดลบันดาล...ส่งให้คนร้าวรานมาเจอกัน
อาจคงเพราะอย่างนั้น ผมจึงต้องมีคุณ
. เ ดิ น ต า ก ฝ น เ ปี ย ก ป อ น .
ไม่รู้หนาวรู้ร้อน...ไม่รู้จักอบอุ่น
เมื่อการเข้ามาของคำว่า"เรา" เปลี่ยนให้โลกใบเหงาหวานละมุน
ถึงจะยังไม่เคยคุ้น แต่ผมก็สุขใจ
. วั น นี้ มี ค น ก า ง ร่ ม .
แอบคลุมผ้าห่ม...ตอนหลับใหล
มีอาหารเช้าโปรดปราน.. "เละไปหน่อย"..แต่เอาเถอะ.."ไม่เป็นไร"
เพราะถึงยังไง~ยังไง ผมก็ชอบที่จะทานมัน
. อ า จ ไ ม่ ต้ อ ง ม า ก ม า ย .
ชีวิตไม่เหมือนนิยาย...ในภาพฝัน
ไม่ต้องหาเหตุและผลมาอธิบาย...ไม่มีเจ้าชายของดวงจันทร์
แต่ก็เชื่อว่าจะมีวันนั้น วันที่เป็นของเรา
. เ พ ร า ะ เ ป็ น นิ ท า น ต า กั บ ย า ย .
ไม่ใช่เจ้าหญิงและเจ้าชาย...อย่างวันเก่า
แค่มีตักนุ่ม~นุ่มให้หนุน..กับสายลมบางเบา
อีกทั้งดวงดาวคอยเฝ้า หนึ่งชีวิตของเรา
. อ า จ ค ง ไ ม่ ต้ อ ง ก า ร อ ะ ไ ร .
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น