เดียวดาย

ช่างเคว้งคว้างเหลือเกินในหัวใจ
ดั่งเรือน้อยล่องลอยไปในทะเล ... แต่ไกลฝั่ง
สายตาละห้อยเหม่อลอย กับวังวนของความหลัง
กับอดีตที่เคยพัง  จะกี่ความเจ็บก็คือต้องทน

ความเดียวดายเกาะกุมขั้วหัวใจ
จนกลายชาไป  ในอีกมุมนึงที่น่าสงน
ตั้งแต่เค้าคนนั้นได้จากไปในหนึ่งคน
ก็มีแต่ความหมองหม่น   ที่ฝากไว้ให้ตราใจ

ปฏิเสธไม่ได้ว่าเหงา
ความปวดร้าวบั่นทอนใจให้หวั่นไหว
ชีวิตที่เหลืออยู่ ช่างรางเลือนแสนห่างไกล
เหมือนชีวิตได้ถูกตายไป  ... ในครั้งนึงของความรัก

เดียวดาย