วันอาทิตย์ที่ 4 ธันวาคม พ.ศ. 2554

บ่วงใจ

ว่ายเวียนวน .... เหมือนคนต้องขัง
ไร้จีรังซึ่งความรัก....  จักห้ามใจ
เฝ้าเวียนถาม .... เกิดเพราะเหตุใด
หรือต้องตาย .. ใช่ใหม... ถึงต้องลืมนั่น..


ยามเจ็บพร่า .... ฆ่ากันเลยดีกว่าไหม
ลึกลวงใน  ....ใจร้าวรานเหมือนสิ้นกัน
หรือต้องสาป .... แห่งรอยกรรมที่ก่อทำ
กี่ครั้งเล่าใจช้ำ .... ไร้แรงจะต้านไหว...


เหมือนตกสู่  ....ห้วงลึกแห่งขุนเขา
ใจแผ่วเบา ....  เกินปีนป่ายจากบ่วงใจ
ใจซอมซ่อ .... ซมซานระรานไหม้
เหมือนขุมไฟ   ....สุมทรวงใจ....ให้แผดเผา....

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

บทความที่ได้รับความนิยม