...ละอองฝนร่วงหล่นฟ้าราตรีกาล...
พรมหนาวผ่านแผ่ซ่านเซ็นเย็นหวิวไหว
ทวีเหงาเข้าปกคลุมเกาะกุมใจ
ร้าวทรวงในไม่อาจต้านธารน้ำตา
เหม่อมองผ่านม่านฟ้าคราร่ำไห้
หยาดน้ำใสไหลหยดรินถวิลหา
กอดได้เพียงเสียงลมฝนที่หล่นมา
มีน้ำตาพร่าเลือนเป็นเพื่อนใจ
อยู่ลำพังรั้งความเหงากับเงาหม่น
อีกกี่หนต้องทนหมองร่ำร้องไห้
วอนเถอะฟ้าพาฝนห่างให้ร้างไกล
...ขอหัวใจหยุดตรมช้ำสักค่ำคืน...
พรมหนาวผ่านแผ่ซ่านเซ็นเย็นหวิวไหว
ทวีเหงาเข้าปกคลุมเกาะกุมใจ
ร้าวทรวงในไม่อาจต้านธารน้ำตา
เหม่อมองผ่านม่านฟ้าคราร่ำไห้
หยาดน้ำใสไหลหยดรินถวิลหา
กอดได้เพียงเสียงลมฝนที่หล่นมา
มีน้ำตาพร่าเลือนเป็นเพื่อนใจ
อยู่ลำพังรั้งความเหงากับเงาหม่น
อีกกี่หนต้องทนหมองร่ำร้องไห้
วอนเถอะฟ้าพาฝนห่างให้ร้างไกล
...ขอหัวใจหยุดตรมช้ำสักค่ำคืน...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น