เฮยอิง

เหน็บหนาวทุกครั้งที่นั่งมองฟ้า
เมื่อใดที่สายลมพัดพา ไร้ความอบอุ่น
คิดถึงสายลมสายเก่า ที่คำว่าเรายังการุณ
สายน้ำยังนุ่มละมุน  ฉัน. . .ยังคิดถึงคุณเสมอมา
ตั้งแต่เมื่อครั้งที่เราจากกัน
ฉันคิดถึงคนคนนั้นที่อีกฝั่งฟ้า
เมื่อสายลมแห่งความเหงาพัดเบาเบาผ่านห้วงเวลา
หยดน้ำยังไหลออกจากตา เพียงเพราะว่า คิดถึงคุณ. . .

เฮยอิง