วันอังคารที่ 1 เมษายน พ.ศ. 2557

สายฝน ความเหงา และเศร้าใจ

หยาดน้ำฟ้า โปรยปราย จากนภา
หนึ่งคนเหงา โศกา กับฟ้าฝน
ในโลกนี้ มีไหม ใครซักคน
จะผ่านพ้น พร้อมเพียง ข้างเคียงกัน

คงไม่มี ผู้ใด ให้ไออุ่น
ลมหนาววุ่น ซัดกาย ไม่หายหัน
ข้างหน้าต่าง เห็นคน เขาคู่กัน
 คนหนึ่งนั้น ได้แต่อ้อน อาวรณ์ใจ

สายฝนสาด กระหน่ำ เหมือนซ้ำเติม
หนึ่งคนเริ่ม เหว่ว้า น้ำตาไหล
อยู่ไหนนะ ไออุ่น ละมุนใจ
อย่าปล่อยให้ ฉันเศร้า เหงาจนตาย

เมื่อฝนซา ฟ้าโปร่ง โล่งสดใส
แต่ยังคง ช้ำใจ ไม่จางหาย
 ครั้นฟ้าสาง แสงส่ง ลงที่กาย
ลมหนาวคล้าย เจือจาง ค่อยบางลง

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

บทความที่ได้รับความนิยม