หยาดน้ำฟ้า โปรยปราย จากนภา
หนึ่งคนเหงา โศกา กับฟ้าฝน
ในโลกนี้ มีไหม ใครซักคน
จะผ่านพ้น พร้อมเพียง ข้างเคียงกัน
คงไม่มี ผู้ใด ให้ไออุ่น
ลมหนาววุ่น ซัดกาย ไม่หายหัน
ข้างหน้าต่าง เห็นคน เขาคู่กัน
คนหนึ่งนั้น ได้แต่อ้อน อาวรณ์ใจ
สายฝนสาด กระหน่ำ เหมือนซ้ำเติม
หนึ่งคนเริ่ม เหว่ว้า น้ำตาไหล
อยู่ไหนนะ ไออุ่น ละมุนใจ
อย่าปล่อยให้ ฉันเศร้า เหงาจนตาย
เมื่อฝนซา ฟ้าโปร่ง โล่งสดใส
แต่ยังคง ช้ำใจ ไม่จางหาย
ครั้นฟ้าสาง แสงส่ง ลงที่กาย
ลมหนาวคล้าย เจือจาง ค่อยบางลง
หนึ่งคนเหงา โศกา กับฟ้าฝน
ในโลกนี้ มีไหม ใครซักคน
จะผ่านพ้น พร้อมเพียง ข้างเคียงกัน
คงไม่มี ผู้ใด ให้ไออุ่น
ลมหนาววุ่น ซัดกาย ไม่หายหัน
ข้างหน้าต่าง เห็นคน เขาคู่กัน
คนหนึ่งนั้น ได้แต่อ้อน อาวรณ์ใจ
สายฝนสาด กระหน่ำ เหมือนซ้ำเติม
หนึ่งคนเริ่ม เหว่ว้า น้ำตาไหล
อยู่ไหนนะ ไออุ่น ละมุนใจ
อย่าปล่อยให้ ฉันเศร้า เหงาจนตาย
เมื่อฝนซา ฟ้าโปร่ง โล่งสดใส
แต่ยังคง ช้ำใจ ไม่จางหาย
ครั้นฟ้าสาง แสงส่ง ลงที่กาย
ลมหนาวคล้าย เจือจาง ค่อยบางลง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น