ใช้หัวใจ เรียงร้อย ตัวอักษร
เป็นบทกลอน ต้อนรับ วันปีใหม่
ทุกวรรคตอน ผสาน ความรู้สึกจากใจ
เป็นของขวัญ วันปีใหม่ มอบให้แด่ทุกคน
เอนกาย พักลงที่ตรงนี้ หลับตานะคนดี จะกล่อมขวัญ เล่านิทานความรักเป็นพรจากพระจันทร์ รินน้ำฟ้าของความฝัน มาพรมใจ |
ได้ยินไหม บทเพลงจากรัตติกาล พริ้วผ่าน เป็นสายลมหวาน อ่อนไหว ที่เรืองรองในความมืด คือเจ้าหิ่งห้อยอำไพ ที่เรียงรายอยู่บนม่านฟ้าไกล คือดวงดาว |
ท่ามกลางความมืดที่ซ่อนเร้น เธอไม่ได้เดียวดายเช่น ในคืนหนาว บทกวีขับขาน เป็นสายธารทอดยาว ให้คืนนี้มีเพียงเรา ... ~ ไม่มีอื่นใดให้เจ็บร้าว นิจนิรันดร์ |
ความรัก...ที่นับได้?
0 ตั้งใจจะนับดาวให้หมดฟ้า
เพื่อจะกลับไปบอกเธอว่าดาวมีมากเเค่ไหน
เริ่มตั้งเเต่ทุ่มตรง...นับไป..นับไป
เเต่ได้ยังไม่เท่าไหร่ก็ง่วงนอนเเสบตา
0 อีกคืนนึ่งจึงเปลี่ยนความตั้งใจเป็นนับทราย
เพื่อจะกลับไปบอกเธอให้ได้ว่า
มีทรายกี่เม็ดที่อยู่คู่ทะเลตลอดมา
เเต่นับยังไม่ถึงพันห้าก็ท้อใจ
0 เธอจะโกรธฉันหรือเปล่าที่เป็นคนเเบบนี้
ตั้งท่าซ่ะดีเเต่ที่สุดก็ทำเรื่องที่ยิ่งใหญ่ไม่เคยได้
ไม่มีความเก่งกล้าสามารถในการนับอะไร
นอกจากนับความรักของใจที่มีให้เธอ
เห็นเธอพร่ำร่ำร้องหาแต่รัก
น้อยใจนักทุกครั้งที่มาหา
บอกว่าเหงาบางครั้งเสียน้ำตา
พ ร ร ณ า ว่ า ทำ ไ ม เ ข า ไ ม่ แ ค ร์..ไ ม่ ใ ส่
ใ จ
ก่อนแรกรักไม่เห็นเป็นอย่างนี้
ทุกนาทีคอยดูแลห่วงหาเอาใจใส่
มาวันนี้ทำเฉยเมยไม่เข้าใจ
พ ร่ำ บ่ น ไ ป ร่ำ ร้ อ ง เ ค ล้ า น้ำ ต า
ได้แต่มองดูเธอนั้นร่ำร้อง
เฝ้าประคองปลอบขวัญซับน้ำตา
ได้แต่หวังให้เธอเขากลับคืนมา
ป ร า ถ ร น า ใ ห้ เ ข้ า ใ จ ใ น คื น วั น
ถึงบางครั้งจะแอบหวังในส่วนลึก
ความรู้สึกขัดแย้งในใจฉัน
แต่ไม่อาจทำร้ายจิตใจกันและกัน
ไ ด้ แ ต่ พ ร่ำ ป ล อ บ ข วั ญ เ ธ อ ใ ห้ ห า ย ต ร
ม
นี้นะหรือที่เขาเรียกเป็นที่สอง
เป็นแค่รองไว้ปลอบยามระทม
ยามเขาสุขสนุกสมชื่นภิรมย์
ไ ร้ ค ว า ม ข ม แ ห่ ง รั ก ไ ม่ ชั ก พ า ม า ดู ใ
จ
ลืมไม่ลง คงไม่ลืม เพราะใจรัก
เคยลองพัก
ให้หัวใจ หยุดหวั่นไหว
แต่ทำไม ใจยังรัก อยู่ร่ำไป
ยากสุดใจ จะหักห้าม
ปรามฤดี
แม้วันนี้ ใจยัง ต้องปวดร้าว
ดุจเเสงดาว ใกล้หริบหรี่
แทบดับลง
แต่หัวใจ หนอทำไม ยังมั่งคง
รักไม่ปลง เหมือนจมปลัก
ไม่หักใจ
ร้าวฤทัย ใจห่วง แนบดวงจิต
รักเคยชิด สนิทใจ
มาห่างหาย
สุดเสียดาย ที่รัก ต้องมลาย
มาห่างหาย ลารัก ชั่วนิรันดร์
- เกือบจะลืมได้แล้วสินะ -
มันผ่านไปนานแล้วหละ .. กับเรื่องราวในวันนั้น
การที่คนอ่อนไหวสองคนมาพบกัน
สุดท้าย .. ก็จบลงด้วยเวลาอันสั้น .. ก่อนที่ชีวิตในความฝัน
- จะไม่เป็นดั่งละคร -
- แอบแปลกใจอยู่บ้างเหมือนกันเวลาเหงา -
คล้ายยังมองเห็นภาพเก่า~เก่า คอยส่งยิ้มหวานเบา~เบา มาออดอ้อน
ทั้งที่บอกกับตัวเองเสมอ ว่าไม่มีเธอสักตอน
แต่ทำไมทุกครั้งยามสายตาล้าอ่อน .. ยังคงฝันถึงเธอ
บางคำ...ที่ควรพูดออกไป
บางคำ...ที่ต้องสื่อด้วยใจคงมั่น
บางคำ...พอเอ่ยออกมาเพื่อกันและกัน
บางคำนั้น...จะฝังแน่นอยู่ในหัวใจ
อยู่ตรงไหน,,ของหัวใจ
คนที่เธอห่วงใย คงไม่ใช่ฉัน
กับคนที่เธอไม่ให้ความสำคัญ
จะมาทำดีต่อกัน เพื่ออะไร
อยู่ตรงไหน,,ของความรัก
ตอนนี้หัวใจมันล้าหนัก แล้วรู้ไหม
คนคิดมาก อยากให้เธอเข้าใจ
ถ้าไม่รัก ขอร้องว่าอย่ามาใกล้ กันอีกเลย
น้ำตาแดนใต้ไหลอีกครา
น้ำไหลบ่าป่าลั่นสนั่นไหว
หอบน้ำโคลนทะลักทั่วแดนใกล้ไกล
เกินต้านไหวภัยอุทกเข้าปกคลุม
ฤดูกาลผิดแผกแปลกยิ่งกว่า
ราวกับว่าแลเห็นเช่นมรสุม
พลังธรรมชาติที่ดำเนินเกินควบคุม
มิโอบอุ้มนุ่มนวลอย่างควรเป็น
พี่น้องเอ๋ยจงอย่าท้อขอให้สู้
โปรดรับรู้กำลังใจมีให้เห็น
แม้จำอยู่ด้วยลำบากแสนยากเย็น
แต่ยังเห็นว่าไทยไม่ทิ้งกัน
ธารน้ำใจไหลตรงลงใต้เถิด
สิ่งประเสริฐคือไทยอย่าไหวหวั่น
เลือดสะตอจงอดรนทดกัดฟัน
พรุ่งนี้นั้นฝนคงซาฟ้าคงงาม
.งานยุ่งไหมวันนี้...
ดูแลตัวเองบ้างคนดี...ห่วงรู้ไหม
เพราะไม่ได้อยู่ดูแลเธอใกล้-ใกล้
คิดถึงทุกลมหายใจที่มี
หากวันใดเธออ่อนล้า
หยิบโทรศัพท์โทรหานะคนดี
แม้ตัวอยู่ไกล...แต่กำลังใจมีให้เต็มที่
ทุกนาทียินดีให้เธอ
ในนามของความห่วงใย
ในนามของความคิดถึงจากหัวใจใครคนหนึ่ง
ที่ดูเพ้อฝันอย่างสุดซึ้ง
ฝากถึงคนหนึ่งในดวงใจ
บางคืนฟ้ามีดาวกระจ่างกลางคืนหนาว
ระยิบพราวด้วยแสงแห่งความหวัง
ดาวเรียงร้อยฉันอยากฝากเป็นถ้อยคำ
แขวนไว้ที่ปลายฟ้าตรงนั้น...ว่าฉันนั้นห่วงใย