วันพุธที่ 22 พฤษภาคม พ.ศ. 2556

สัญญาสายลม

หัวใจที่ขมขื่น
ได้แต่ยิ้มฝืน  ไปงั้นๆ 
จบรอยต่อ  ของสองความผูกพัน
คำว่ากันและกัน  ... มันไม่มี

อยากกรีดร้องให้สาใจ
เจ็บนักหัวใจ  ใครช่วยที.!!!
ต่อแต่นี้  ....วินาทีนี้
จะต้องกลายเป็นอดีตที่ .... เคยรักกัน

เธอเป็นสุข ... หลุดพ้นพันธนา
เกี่ยวก้อยเขามา  แทนที่กัน
ที่ครั้งหนึ่ง  เคยเป็นฉัน
หมดโปรฯสั้นๆ ... ฉันหมดค่า

ปล่อยเธอให้เขา
แล้วเอาหัวใจ...ฉันคืนมา
สัญญาลอยลม ... แค่ผ่านหน้า
ช่างไร้ศรัทธา  ไร้คุณค่า... น่าเสียดาย

การจองจำ



ช่ ว ง เ ว ล า ที่ มี ค ว า ม สุ ข 
กลับลืมความทุกข์ที่เคยหมองหม่น
ความทรมานที่เคยอดทน
ทำให้ไม่อาจหลุดพ้นจากพันธนาการ

ร อ ย อ ดี ต ที่ ย า ก ขั ด ขื น
รอยช้ำกล้ำกลืนเฝ้าเวียนผ่าน
ถามไถ่ทุกราตรีที่แสนยาวนาน
ค ล้ า ย ชั่ ว กั ป ชั่ ว ก า ล . . . ที่ ต้ อ ง พ บ เ จ อ

การจองจำ

กลับมาพร้อมกับความคิดถึง

จำเพียงฝันคนนี้ได้ไหมเอ่ย
คนที่เคยร่วมเรียงเคียงอักษร
คนที่เคยร่ายร่ำพร่ำบทกลอน
หลงอักษรกวีคลับจับหัวใจ

เเต่ที่ห่างหน้าหายใช่ไม่รัก
จำต้องพักด้วยเวลาหาไม่ได้
กับหน้าที่ที่ต้องทำก่อนสิ่งใด
เเต่สุดท้ายก็ได้กลับคลับกวี

สุดคิดถึงคุณดินหญ้าการ้องนัก
อีกเพื่อนรักน้ำตาลขมโฉมฉวี
สุดที่รักรักที่สุดนุชจรี
เพื่อนคนดีที่เพียงฝันนั้นไม่เลือน

อีกรอยทรายใจยังเพ้อละเมอพร่ำ
ความตรึงจำไมตรีมีต่อเพื่อน
คุณน้องจ๋าเพียงฝันยังอยากเยือน
เพลงเพราะเตือนความทรงจำกับวันวาน

เเล้วกวี ปลายทุ่งยุ่งหรือเปล่า
ช่วยมาเข้าต่อกลอนอ้อนขับขาน
เพียงฝันรอต่อคำร่ำตำนาน
เมื่อครั้งกาลก่อนนั้นฝันจะรอ

บทความที่ได้รับความนิยม