ช่ ว ง เ ว ล า ที่ มี ค ว า ม สุ ข
กลับลืมความทุกข์ที่เคยหมองหม่น
ความทรมานที่เคยอดทน
ทำให้ไม่อาจหลุดพ้นจากพันธนาการ
ร อ ย อ ดี ต ที่ ย า ก ขั ด ขื น
รอยช้ำกล้ำกลืนเฝ้าเวียนผ่าน
ถามไถ่ทุกราตรีที่แสนยาวนาน
ค ล้ า ย ชั่ ว กั ป ชั่ ว ก า ล . . . ที่ ต้ อ ง พ บ เ จ อ
การจองจำ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น