วันศุกร์ที่ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2554

กลอนเศร้า (ไม่รู้จะตั้งชื่อไรดี)

...หวานน้ำคำพร่ำพรอดหยอดคำหวาน
เหมือนน้ำตาลชื่นลิ้นสิ้นก็หาย
พอหมดเยื่อมิเหลือใยใจละลาย
น้ำตาลกลายเป็นยาขมระทมทรวง...

...พอเริ่มรักมักซ่านหว่านเสน่ห์
ร้อยเล่มเล่ห์เห่กล่อมตะล่อมห่วง
พอสิ้นรักหักล้างบนทางลวง
ก็ตัดยวงสิ้นซากรากหลุดพัง...

...พอแล้วสิ้นจนชินชามาฝากรัก
สุดช้ำนักมักจบมิสบหวัง
พอหมดสุขทุกข์ถาโถมโรมประดัง
มิเหมือนครั้งยังฝากรักสมัครใจ...
 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

บทความที่ได้รับความนิยม