นกน้อย : ฟ้าเทา : และเงาฝัน

ทอดเส้นผ่านนานเนิ่นเกินกู่กลับ
นกน้อยผินบินลับพยับฟ้า
แม้เส้นรอบขอบโลกโศกเหลือตรา
ก็ยังอ้าพาปีกหลีกเร้นไป

เจ้ามุ่งมั่นฟันฝ่าขอบฟ้ากว้าง
สองปีกกางพลางหยัดไม่พลัดได้
ยิ้มทะนงองอาจวาดปีกไกล
ด้วยหัวใจใฝ่ถึงวันหนึ่งนั้น!

ขณะเหยียดเฉียดพลาดโอกาสมาก
เจ้าก็อยากฝากยิ้มร้อยพิมพ์ฝัน
ไว้ที่พื้นคืนล่วงของดวงจันทร์
ด้วยหมายมั่นวันนี้ที่เฝ้าคอย

ตาประกายฉายระยับประดับแสง
ก่อนอ่อนแรงแห่งฝันแล้วพลันถอย
ไขว่คว้าถึงซึ่งฝันอันเล็กน้อย
ก่อนจะพลอยคล้อยหลับไปกับกาล...

เจ้านกเอ๋ย
ขอบใจที่เจ้าเผยเคยถักสาน
เป็นนักสู้โลกธรรมอันชำนาญ
ประจักษ์ตาตระการในวารนี้

ผู้เป็นแรงแห่งฝันบรรดาลล้น
ให้ผู้คนพ้นไกลได้สักขี
เจ้าเป็นผู้สู้สานฝันชีวี
หลายคนที่หรี่ฝันพลันจุดเติม

นกน้อย : ฟ้าเทา : และเงาฝัน