ไร้แม้แสง แห่งตะวัน นั้นสาดส่อง
สุดหม่นหมอง มองไม่เห็น ทางข้างหน้า
ทั้งชีวิต มืดมิด ดังปิดตา
ไร้คนมา เห็นใจ ในตัวเรา
สุดหม่นหมอง มองไม่เห็น ทางข้างหน้า
ทั้งชีวิต มืดมิด ดังปิดตา
ไร้คนมา เห็นใจ ในตัวเรา
คงไม่มี อีกต่อไป ใจที่สุข
ต้องทนทุกข์ คนเดียว สุดเปลี่ยวเหงา
รอเพียงแค่ ความตาย กร้ำกรายเรา
ปิดฉากเศร้า สุดโศก โบกมือลา....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น