ราตรีที่ทรมาน

ยามราตรึ  มีดาว  สกาวฟ้า
ท้องนภา  น่ายล  จนหลงใหล
ดวงดาวเกลื่อน  เดือนลา  มาลับไป
นั่งหวั่นไหว  ใครหนอ  รอตะวัน

ไม่เหมือนฉัน  นั้นหนา  อุราหม่น
ต้องทุกข์ทน  จนเศร้า  เฝ้าแต่ฝัน
ดาวเคยเคียง  เลี่ยงไกล  ให้จาบัลย์
ทุกคืนวัน  หันหา  ไม่มาเยือน...

ราตรีที่ทรมาน