เส้นทางผ่านแสนชอกช้ำระกำเหลือ
ใครเขาเงื่อเงยหน้าให้มองเห็น
อยู่แค่เอื้อมเหมือนอยู่ไกลกว่าที่เป็น
ยืนเด่นเด่นแต่เขาไม่สนใจ
พอเธอเศร้าก็เข้ามาไม่ฉันแก้
ให้คอยแหย่หยอกเย้าจนแจ่มใส
พอหายเหงาก็ทำเมินไม่สนใจ
มาให้อยากแล้วจากไปซะงั้นเลย
ใครเขาเงื่อเงยหน้าให้มองเห็น
อยู่แค่เอื้อมเหมือนอยู่ไกลกว่าที่เป็น
ยืนเด่นเด่นแต่เขาไม่สนใจ
พอเธอเศร้าก็เข้ามาไม่ฉันแก้
ให้คอยแหย่หยอกเย้าจนแจ่มใส
พอหายเหงาก็ทำเมินไม่สนใจ
มาให้อยากแล้วจากไปซะงั้นเลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น