อันน้ำตาล หวานลิ้น ยามลิ้มรส
ไม่เคยงด เติมใส่ ในคาวหวาน
ริลองแล้ว ติดตรึง แล้วน้ำตาล
ไม่อาจหาร กล้าลด หรือเลิกลา
อันความหวาน พาสุข นั้นมาให้
โอ้หัวใจ ยังเฝ้า คอยโหยหา
ยามเมื่อสิ้น กลิ่นรส เคยนำพา
โอ้น้ำตา ก็ไหล ในฉับพลัน
ดังรักรัก ต้องเลิก โรยหายจาก
โดนพัดพาก หัวใจ กระทันหัน
เมื่อหมดสิ้น ความหวาน ที่ผูกพัน
ก็หมดกัน ความสุข อันเคยมี
ไม่เคยงด เติมใส่ ในคาวหวาน
ริลองแล้ว ติดตรึง แล้วน้ำตาล
ไม่อาจหาร กล้าลด หรือเลิกลา
อันความหวาน พาสุข นั้นมาให้
โอ้หัวใจ ยังเฝ้า คอยโหยหา
ยามเมื่อสิ้น กลิ่นรส เคยนำพา
โอ้น้ำตา ก็ไหล ในฉับพลัน
ดังรักรัก ต้องเลิก โรยหายจาก
โดนพัดพาก หัวใจ กระทันหัน
เมื่อหมดสิ้น ความหวาน ที่ผูกพัน
ก็หมดกัน ความสุข อันเคยมี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น